چگونه موسیقی خود را منتشر کنیم؟

با درودی دگر بار به همراهان عزیزم...

از مدیران روشنفکر و فهیم و عزیز این سایت که در زمینه موسیقی صد البته از من بارها با تجربه تر هستند تقاضامندم که تجربیات گرانقدر خودشان را در زمینه نشر و پخش یک اثر موسیقیایی نظیر همین کار بنده ارائه بفرمایند و من را راهنمایی کنند.

چگونه قادر هستم صدایم را به گوش مردم عزیز کشورم برسانم؟ راه های موجود چیست؟ شرکت های پخش با بهانه اینکه این کارها در بازار فروش ندارد کمکی نمی کننذ. آن ها می گویند این کارها سرودی و صدا و سیمایی است و صدا و سیما هم می گوید این کارها با فضای صدا و سیما هم خوان نیست! پس چه باید کرد؟

 

سلام و خسته نباشید ! البته من کوچکتر از اون چیزی هستم که بخوام راه به کسی نشون بدم و البته در موسیقی هم به اون صورت حرفی برای گفتن ندارم اما خوب ساز و کارها رو به واسطه تجربیاتم کاملا میدونم براتون تیتر وار نظر شخصیم رو میگم ! شاید در نظر اول مسخره و دون شان و منظلت شما با این همه سال تجربه و کسب علم در موسیقی بیاد اما باور کنین بهترین و تنها راه هست !

به سبک کارتون فکر نکنید ! هرچه باشه هواخواه داره ! حتی به قول اون شرکتی که گفتین موزیک من رو سرود و صدا و سیمایی دونسته ! به سمت به روز رفتنش باشید ! از vst های جدید و قدرتمندی استفاده کنید که جاشون در این موزیکتون خالی بود !

از سایتهای موزیک ایمیل مدیران اونها رو استخراج کنید . با اونها اشنا بشید سعی کنید توجه اونها رو جلب کنید ! اونها عده ای جوان گاها زیر 20 سال هستند ! اما امروز جهت گیری موسیقی کشورمون رو اونها انجام میدن ! وقتی کار شما و سطح کارتون رو بشنون قطعا میفهمن که با کی طرفن ! شما ابتدای کار می بایستی که مبالغی کمی سنگین به اونها بپردازید ! اونها قدرت این رو دارن که افتضاح ترین البوم موسیقی رو به سمبل موسیقی کشور تبدیل کنن ... از اونها با پرداخت پول بخواین که روی سینگل ترک یا احتمالا البوم شما مانور بدن و اون رو طوری تعریف و تمجید کنن که در ذهن شنونده تصویری زیبا شکل بگیره ! باور کنین برای گوشهای غیر حرفه ای ایرانی این خیلی تاثیر داره !

وبسایت شخصی بسازید ... به اتلیه برید عکسهای جذابی بگیرید شاید بگید من موزیسین هستم ارکستر مینویسم ! مدل لباس نیستم ! اما امروز قرن 21 هست .....

تو شبکه های اجتماعی مثل فیس بوک برای خودتون صفحه هواداران بسازید و فعالیت مستمر داشته باشید...

سعی کنید ملودی هاتون رو عوام پسند کنید ... کمی با ارکسترال غربی تلفیقش کنید با سبکهای دیگه مثل راک تلفیق کنید ... موضوعاتتون رو عوام پسندانه تر انتخاب کنید ... شعرهای پیچیده در ابتدا ننویسید ... این اشعار قابل هزم برای عموم مردم نیستن و همون مساله صدا و سیمایی که گفته شد بازم پیش میاد !

یه کلیپ تهییه کنید ! تهییه کلیپ این روزها سخت نیست با 2 میلیون پول هم به راحتی میشه یه کلیپ حرفه ای ساخت ! فکر نکنم این هزینه برای کسی که عمرش رو برای موزیک هزینه کرده زیاد باشه ! تهیه یه کلیپ برای سر زبان افتادن 100 درصد الزامیست !

فکر نکنید به این شکل زیر زمینی فعالیت کردن عمر کوتاهی داره مثل خیلی ها میاین و میرین ! اونها که رفتن علمش رو نداشتن ! اما امروز خیلی ها به این شکل شروع کردن و در اخر پیشنهاد همکاری از کمپانی هایی گرفتن که یه روز پس زده بودنشون !

 

کاملا با دوست خوبم آقای mrfaramir موافقم .
بنده هم کوچکتر از اونم که خودم رو وارد این مقوله از موسیقی کنم . اما بنده هم این قبیل تجربیات شما تو کارهام زیاده و با شرکت های پخش هم اینچنین درگیر بودم ، و نهایتا به گفته ی دوستمون رسیدم . گرچه که با خیلی از این فعالیتها مخالفم اما به قول ایشون قرن 21 هست . کار رو با کمی تغییر در تنظیم و استفاده ی حرفه ای تر از سمپل ها و همینطور سمپلهای مدرن میشه زنده تر کرد و حتی تا جایی که بدلی بودن سازها نمایان نباشه بجز برای کسانی که نرم افزارهارو میشناسن اونم نه به طور 100%.
امیدوارم تمام کسانی که با خون دل موسیقی کار میکنن به اهدافشون برسن.
موفق باشی دوست من ....

امیر محمدی ....

 

دوست عزیز درود بر شما.

با تشکر فراوان از راهنمایی هاتون. متاسفانه من نمی توانم با این مسائلی که گفتید خودم را وفق بدهم!!

قرن بیست و یکم است؟ از این حرفتان اینگونه برداشت می کنم که باید همه چیز پیشرفت کند! اما این چه پیشرفتی است در موسیقی؟ 4 تا آکورد اسپنیش شده اکثر موسیقی که می شنویم! چه پیشرفتی در این موسیقی می بینید؟ اگر به قول شما اشعار برای عوام قابل هضم نیستند پس وظیفه من و شمای هنر مند این وسط چیست؟ آیا ما در قبال جامعه و مردم و گوش آن ها مسئول نیستیم؟ آیا نباید حد اقل سعی کنیم که کاری فاخر بسازیم تا سطح فکر جامعه خویش را بالاتر ببریم؟

عوام؟ من و شمای نوعی هستیم که سلیقه عوام را شکل می دهیم. اگر کار خوب بسازیم مطمئن باشید سطح فکر مردم هم بالا خواهد رفت و هر چیزی را که به اسم موسیقی بیرون می آید به راحتی نمی پذیرند...

با سپاس از راهنمایی شما.

 

این کار برای فروش به شکست میخوره . همه درک هنری ندارند !
ولی صداوسیما یک خواهرخوانده به نام سینما داره !
چرا شما به دفتر تولید نمیرید و با مدیران تولید صحبت نمیکنید ؟
چرا با اهنگسازان فیلمها صحبت نمیکنید اکثرا هم ادمهای صاف و درستی هستند .
اگر از در نشد بریدتو از پنجره برید . دنیا پر از راه های گوناگون هست.
من جای شما بودم به سمت فیلمها میرفتم.
حامی . مسیحا ، تاجیک و خیلی های دیگه از موسیقی فیلم شروع کردند. مثل چشمان سیاه و دستهای الوده ...
روی این مورد هم حساب کنید .
در ضمن من نظرم اینه که کسی که اهنگسازی و خوندن بلده خودش رو در یک چهاردیواری حبس نکنه و به دیگران هم اجازه بده که برای صدای اون اهنگ بسازن و روی کارهای اونها هم بخونه
کلیپ و فشن بازی مال این بچه هاست ! کار شما یک کار ارزشمند هست که هرکسی طبع شنیدنش رو نداره.
ارزشی از اون جهت که هر لحظه ادم شاد نیست یک موزیک فانک و 6-8 گوش بده . ولی وقتی ادم حالش میگیره سمت موسیقی های سنگین میره و خودشو تخلیه میکنه.

این حرف من نیست حرف یک از دوستان موفق بنده است که اکثر کارهاش شبیه کار شماست و اتفاقا از سمت وب سایتها برای تبلیغات شروع کرد ولی نتیجه ای نداشت . چون موزیکش یک موزیک عوام پسند نبود. انشاه بزودی هم کارش رو روی سایت میزارم که دوستان بنده هم با کار دوستم اشنا بشوند.

اگر به موزیک فیلم میونه خوبی ندارید به نظرم باید راه بعدی و استفاده از صداهای روز رو تجربه کنید شما گاها در اهنگتون از اسنر استفاده کرده بودید در صورتی که الان توی اهنگهای ساخته مازیار عطاریان از این ساز فقط برای پاساژ روی اهنگهای 2-4 و ضرب بالا استفاده میشه . ( خوب این سلیقه ایه ) ولی به فکر نواوری باشید.
شما میتونید از سازهایی که دوست دارید استفاده کنید.
و با این تغییرات دوباره برگردید ....
مثل شادمهر کار کنید . شادمهر یک روز با سازهای اکوستیک اهنگ میساخت ( پر پرواز ) ولی وقتی به جایی رسید که فهمید بازار کشش این سازهای تکراری رو نداره به سمت پد و vst اومد تا جایی که در 2 البوم اخرش فقط vst است که به گوش میرسه .( البته سوتفاهم نشه شما رو مقایسه نکردم مثال زدم )
و اگر کماکان مایل به اجرای چنین اثاری هستید مستقیم به ارکستر سمفونیک مراجعه کنید . چون من و دوستانی که مویک رو میشناسند میفهمیند که کار شما چقدر با ارزش هست ولی اون جوون 15 ساله ای که هدفون توی گوشش هست و هد بنگ میزنه و از دیوار راست بالا میره چه میدونه واژه های شما چه معنی میده . (شعرای ساسی مانکن رو گوش دادین؟)
.
براتون ارزوی موفقیت میکنم

 

منهم با دوستمون ramtin جان موافقم. بهتره مسیر عوض بشه. یا حتی اگه بتونید یه گروه تشکیل بدید و کارهاتون رو به اجرا در بیارید، یا حتی در جشنواره ها میتونید شرکت کنید.

یکم باید تو این عرصه برای موفقیت سمج هم بود، پافشاری خیلی مهمه.


موفق باشید.

 

با تشکر از همه دوستان
میخوام یه چیزی رو همه بدونین که متاسفانه الان هنر یک طرف و تجارت هم همون طرف هست ، مثلا فلان خواننده که واقعا هنرمند باید واسه بازار بخونه یعنی استعدادش کلا در شرایط بسیار بدی استفاده میشه ، مثلا شرکت الزاما آدم رو مجبور به خونده 8/6 میکنه که شاید تو ذات صدای خواننده نیست ، من شخصا عاشق 8/6 هستم اما هر خواننده ای نمیتونه اون رو اجرا کنه .....
پس بهترین کار اینه که آدم پولش رو خرج خودش کنه یعنی کاری که دوست داره رو تولید کنه و بعدش هم بره پیش یه شرکت و باز هم خرج کنه و با پول خودش کار رو پخش کنه .... مطمئنا آنچه از دل برآید بر دل نشیند .
مثلا 8/6 آلبوم ژاکت چاوشی کاملا مشخص بود که از سر اجبار و بدون فکر خونده شده ، یعنی خواننده ای که یه فضای آلوده واسه خودش درس میکنه که بر خلاف تصور شرکت با فروش بدی مواجه شد . چون مردم هم فهمیدن ....
و هزاران دلیل دیگه که نباید دنبال اسپانسر بود ...

 

با یک دنیا سپاس و قدردانی از مدیران محترم که این تاپیک را ایجاد کردند.

دوستان بعضا به بازار اشاره کردند... این موضوع من را ناراحت می کند که بعضی از دوستانم به من می گویند باید بروی دنبال اینکه مردم و بازار امروزه چه می خواهند!!!

به نظر من این اوج بی مسئولیتی یک هنرمند در قبال جامعه اش است ما باید پیوسته سعی کنیم تا با ساخت کارهای قوی و خوب (در هر سبکی که می خواهد باشد) سطح فکر مردم را بالا ببریم.

به نظر من متاسفانه در ایران موسیقی به یک "صنعت" تبدیل نشده و همیشه به دو دید به آن نگریسته شده است: 1) یا موسیقی ابزار است... 2) یا برای تفنن استفاده می شود.

خوانندگان ما (همه نه برخی) وقتی روی سن می روند برنامه های بسیار ضعیفی اجرا می کنند (حتی برخی از پیشکسوتان) چون هدفشان از موسیقی درآمد و تفنن است و تنها چیزی که مهم نیست "خود موسیقی" و یک اجرای حرفه ای و مهندسی شده و دقیق می باشد.

دوستان مردم جز من و شما نیستیم.... برای من اصلا مهم نیست که از فروش آلبومم به پول و یا شهرت برسم. اگر من با آلبومم توانستم فقط 7 نفر از هفتادمیلیون جمعیت ایران رابه سمت موسیقی پرزحمت و با ارزش بکشانم (نه موسیقی مصرفی با چهارتا آکورد اسپنیش که به ضرب و زور کلیپ و رقصنده 3-4 ماهی تحمل شود!!) همین برایم کافیست.

از اینکه دوستان خوبی که به من لطف دارند نظرشان را ارائه می کنند سپاسگزار هستم.

محمد امیدوار تهرانی 22/2/1389

 

رامتین گرامی درود. درک هنری به نظر من ذاتی نیست! کاملا اکتسابی است. سالهاست که موسیقی تدریس می کنم.

هنرجوی پیانویی دارم که فقط 12 سال سن دارد. این هنرجو تحت تاثیر تدریس دقیق زوایای پیدا و پنهان موسیقی و اینکه عاشقانه با او کار شده است به یک منتقد کوچولوی حرفه ای تبدیل شده.

کاری دارم به اسم "ایران من" که در حدود 7 سال روی پارتی تور آن زحمت کشیده ام (متاسفانه روی هارددیسک کامپیوترم خاک می خورد...) همین هنرجو پارتی تور این کار را از من کپی گرفته و با شنیدن این اثر پارتی تور را خط می برد و از دیدن ارکستراسیون و جمله های سازها لذت می برد.

پس می بینید که کار پر زحمت و خوب (اگر اجازه و امکان پخش فراهم شود) به اصلاح و ارتقای "درک هنری" می پردازد و راه خودش را پیدا می کند.

این هدفی است که من دنبال می کنم. نه اینکه کارم مثلا در پی ام سی پخش شود و مشهور شوم.

 

سلام
خوب پس حرف من اثبات شد .
شاگرد شما پیانو کار میکنه و میتونه فرق بین یک کار سبک و فانک و خال رو با یک کار سنگین تشخیص بده.
حداقلش اینه وقتی که میخواد ارپژ بگیره و یک کاری رو تا اخر پیش ببره متوجه میشه که چقدر باید زحمت بکشه ولی برای اهنگهای 6-8 ملودیهای سبک رو میزنه و راحت میتونه تشخیص بده چه اهنگی سخته و چه اهنگی اسون ! به همین راحتی .
این موضوع بر میگرده به درک و شناخت این شخص که چقدر کار کرده باشه .

حالا به نظر شما چند درصد جامعه ای که در اون هستیم از موسیقی اطلاعاتی در حد همون شاگرد 12 ساله دارند ؟
توی همین فروم چقدر در مورد رپ سئوال و جواب میشه ؟
خوب پس میبینید که مخاطبان کارهای سبک بیشترین طیف رو تشکیل میدهند. هرچند از این موضوع هم نیمشه گذشت که کارهای سنگین هم طرفدارانی ندارند !! برعکس طرفدارانی دارند . ولی نه به اون حدی که کارهای سبک و خال دارند.
به نظر من بهتره که هرچیزی در جایگاه خودش باشه. و اگر قراره شهرت و امتیازی کسب بشه بصورت کاملا اختصاصی در همون جایگاه کسب بشه.
اجازه بدید یه مثال بزنم . چند نفر در صداوسیما فعالیت میکنند که برای یک بار هم یک اهنگ فاخر خوانده باشند ؟
قاسم افشار ؟
امیر تاجیک؟
حامی ؟
مانی رهنما ؟
اخشابی ؟
و...
البته همه این دوستان خوب میخونند ولی ایا یک بچه دوازده ساله این افراد رو میشناسه ؟ میدونه حامی چندتا اهنگ خال خونده ؟
خوب مسلما نخیر ولی از همین بچه 12 ساله بپرسی ساسی مانکن و .... اسم چندین نفر رو رو میکنه.
نمونه اش یک از دوستای من اومده پیش من میگه کنسرت عبدالمالکی بوده ، فلانی و فلانی اومده بودند !! گفتم عبدالمالکی رو نمیشناسم !! چه برسه به فلانی و فلانی ! ( سروش و هیچکس و...) واقعا هم نمیشناسم .
درصورتی که خیلیها هستند هم سن و سال من هستند و همه این زیرزمینیها رو میشناسند ولی تا حالا یک بار اسم زلاند و بیات و...رو نشنیدند. !!!
متاسفانه یک زمانی موسیقی در کشور تحریم شد و هرکسی ساز به دست راه میرفت میرفت کمیته و ... و بعد از این مدت تحریم این سد شکسته شد و ابی که سرازیر شد همراه خودش صدای حلبی و قوطی کنسرو له شده و.. هر صدایی که فکر کنید اورد . و وضعیتی هست که الان میبنید . دیگه با ورود تجهیزات home studio هرکسی بدون نیاز به نوازنده توی خونه میشینه و با یک سیستم یک اهنگ میسازه . مخاطبش هم جور میشه !
حالا به نظر شما میشه تفکر این دوستانی که دنبال کارهای خال هستند رو عوض کرد و به جای موسیقی خال بهشون سمفونی تزریق کرد ؟
جوابش مسلما خیر هست. اون جوون توی مغزش دینامیت هست در صوتی که در اهنگهای زنده یاد بیات فقط ارامش موج میزنه نمونه اش جنگل ، علی کنکوری ، بن بست و...
! اهنگهای ناصر چشم اذرو البوم باران عشق رو کدوم از این دوستانی عشق رپ تا اخر گوش دادند ؟
متاسفانه وضعیت به این شکل هستش.

ولی میشه برای همین قشر از جامعه با یک عنوان دیگه اهنگها و رو کرد .
موسیقی فیلم ! حامی در فیلم گل یخ پور احد تمامی اهنگها رو خوند ! و خیلی بیشتر از اونی که فکرشو میکردند اسمش سر زبونها افتاد.
اهنگهایی رو خوند که شعرهای پخته ای داشت و توی گوشی اکثر مردم اهنگهاش هست .!
خوب طبیعیه که راهشو شناخته .
برای همین بود که من نظرم رو در مورد موسیقی فیلم در پست قبلی دادم.
باید راه و شیوه انتشار رو عوض کرد . مطمئن باشید جواب میده.

مصداق صحبت من شادمهر عقیلی هست . نمونه بارز یک خواننده ده سال پیش که تا الان هم موفق هست ولی چرا کسانی که با شادمهر شروع کردند هر کدوم در این مارکت غیب شدند و خبری از اونها نیست ؟ خواننده های روی بورسی هم بودند و پخته و کارکشته ! چرا دیگه خبری از عصار ، اصفهانی ، شهروز ، ابطحی ، خواجه نوری ، ... نیست ؟ و چرا فقط شادمهر رشد کرد ؟ یه زمانی شادمهر و عصار با هم میخوندند ولی چرا بچه های این دوره الان فقط اسم شادمهر رو میدونند ؟ دلیلش و یه بار گفتم چون اهنگهاش رو به روز نگه داشت . شعرهایی رو انتخاب کرد که بتونه در این دوره جواب میده. دیگه خبری از لاری پور نیست و چندتا شاعر مثل شریف پور و.. با این هنرمند فعالیت میکنند . پس همه ویژگیهای اهنگ ها رو عوض کرده .
چرا شادمهر ! بلک کتز که دیگه نمونه کامل یک نسل هست.
یک زمانی توی کاباره ها میزدند و چه شعرهایی رو انتخاب میکردند ولی الان میبینم که بابک امینی هم توی گروهشون کار میکنه و همه میدوند که بابک امینی جایی نمیره که خال بازی باشه . بابک کسی بود که با کاوه یغمایی کنسرت میزاشت ! ولی الان با بلگ کتز کار میکنه بلک کتز 2010 نه اون بلک کتز دوره کامران و هومن !!
یه زمانی اهنگهای شماعی زاده مد بود و یه زمانی شب پره !!! الان هم دوره تغییر کرده و رپ و جایگزین شده . ولی دیگه مخاطبان این نوع اهنگها تموم شده .
دلیلش هم در ادامه توضیح میدم.

یه زمانی تکنو بود الان هاوس اومده خیلی چیزا عوض شده .
موسیقی شما تنها موسیقیست که حفظ شده و به نظرم یا با همین شیوه در موسیقی فیلم ادامه بدید یا این که از صداهای جدید استفاده کنید و شعر رو عوض کنید و با بقیه خودتون رو هماهنگ کنید و در این بازار رقابت کنید . چون به نظرم موفقیت فقط در این دو راه هست.

که اگر من شخصا میخواستم انتخاب کنم راه اول رو انتخاب میکردم و موسیقی خودمو بدون دست بردن و با اصالت ادامه میدادم و سعی میکردم در همین حیطه نواوری رو بوجود بیارم دقیقا مثل حامی !
چون بازار مدینگ یه روزی تموم میشه و یه تیپ و یه نوع اهنگ دیگه مد میشه و اهنگهایی که با هزار زحمت ساخته میشه خیلی زود فراموش میشه. نمونه اش خواننده هایی که تا پارسال روی بورس بودند و یه دفعه مثل پپسی تموم شدند .

من که نظرمو گفتم تصمیم گیری با خودتون.
با احترام
رامتین

 

رامتین عزیز صحبت کردن با شما و این آشنایی بدون شک برای من افتخار بزرگی بوده از شما بی نهایت سپاسگزارم که وقت گذاشتید و پاسخ دادید.

ضمن تائید فرمایشات شما، اما من به قضیه طور دیگری نگاه می کنم... به نظر من این جامعه نیست که راه موسیقی شنیدن خود را انتخاب می کند (که حالا من و شمای نوعی برویم به دنبال به روز بودن) بلکه این هنرمندان هستند و من و شمای نوعی هستیم که با شناساندن کارهای خوب کم کم و به مرور زمان جای خودمان را پیدا می کنیم.

همیشه و در همه دوره ها همینطور بوده. فرهاد را نگاه بکنید. فرهاد در زمان خودش که اکثر افراد جامعه موسیقی 6/8 می پسندیدند هرگز یک قدم از راهش منحرف نشد. هیچگاه به دنبال این نرفت که ببیند مردم آن روز چه می خواهند. شما داریوش را نگاه کنید. از ابتدا بر کارنامه کاری اش پای فشرد. در همان زمان که اکثر جامعه دنبال شهره و شهرام صولتی بودند و کارهای 6/8

به عقیده شما آیا دلیل موفقیت این هنرمندان پافشاری بر روی کارنامه کاریشان نبوده است؟

 

سلام

نظر لطف شماست .

شما یک بار دیگه با دقت مطلب من رو بخونید مخصوصا قسمتی که bold کردم .
شما میتونید همین راه رو ادامه بدید ولی اگر برای بازار و فروش میخواید باید به سمت موزیک فیلم برید . چون این کار مارکتی نداره خودتون هم اشاره کردید که برای فروش به شرکت توزیع کننده به مشکل خوردید .:smile (82):پس متوجه شدیدکه من صحبتم همین بود. و متاسفانه یک اصلی هست که این اقایان خواننده جدید نمیدونند بایستی بزرگ بود تا بزرگ موند
ولی شما این رو خوب درک کردید که سراغ کارهای اصیل و با ارزش رفتید
این جای تشویق داره ولی گفتم باید نواوری بوجود بیارید تا این موسیقی و این سبک رو جایگزین سر و صداهای فعلی کنید. تا زمانی که شما یک کار پر سر و صدا نشون ندید کسی هم رغبت نمیکنه که به صدای شما گوش ده
زنده یار ناصر عبداللهی اومد و با ناصریا حرفهاشو زد و چقدر هم خوب و قشنگ کارشو ادامه داد
و تا اخرین کارهاش من جز 2-3 تا کار هیچ کدوم رو به اندازه ناصریا ( از حیث اعتبار ) قبول ندارم .
و به قولی نتونست دوباره یک اهنگ با همون کیفیت و ویژگیهای ناصریا خلق کنه .

و این دیگه به شما بستگی داره که چقدر خلاق باشید و نواوری بوجود بیارید تا این سر و صداهایی که به نام رپ عرضه میشه زودتر به انتها برسه.
شما خوب میدونید هرچیزی که فکرشو میکنین به صدا تبدیل میشه هرچیزی !
پس میشه حوصله به خرج داد و وقت گذاشتو یک اهنگ جدید و نو رو عرضه کد.

نمیخوام مقایسه کنم ولی یه نگاه به حامی بندازید در تمامی اهنگهای قدیمی صدای گیتار هست ولی دراکثر کارهای حامی پیانو هست یعنی یک ساز و یک صدا !
هیمن برای یک کار جدید کافیه . صدایش اینقدر قوی هست که اسمشو سر زبونها انداخته
چرا شما این کار رو با یک ساز غریب و ناشناخته انجام نمیدهید؟
دنیا که پر از ساز و سبک های قدیمی و گناگون هست
به جای oboe از شاخچی استفاده کنید به جای تومبا از طبلا استفاده کنید
یه مقدار نواوری به خرج بدید ولی در همین سبک و با همین وازه ها حرکت کنید.
مطمئن باشید تا چیز جدیدی بوجود نیارید کسی دنبال کار شما نمیاد.
نمونه اش : بنیامین ،
نمونه اش منصور !!! ( از البوم انتظار به بعد هوادار پیدا کرد و با البوم دیوونه معروف شد )
نمونه اش سیروان خسروی و کاری که برای مهدی اسدی انجام داده بود
اینها فقط 2 تا نمونه کوچیک بودند ! خیلیهای دیگه هستند.
شما باید سراغ سبکهای دیگه برید و اونها رو با کار خودتون تلفیق کنید مطمئن باشید نتیجه مییگرید.
خوب فعلا:smile (19):

 

بنده به عنوان یک چیزی فراتر از عشق رپ که خودم جزئی از رپ و خانواده موسیقی زیر زمینی هستم باید بگم نه تنها این البوم رو بلکه صدها اثر کلاسیک فاخر دیگه از سراسر دنیا رو گوش دادم و لذت هم بردم ! یکی از تفریحات بنده اصلا گوش دادن به موسیقی های کلاسیک هست ! مشکل این که موزیک این اقا واسه مخاطب جذاب نیست منم ؟ یاد گرفتیم همه مشکلات موسیقی رو به رپ وصل کنیم ! لی دی گاگا اونطوری لباس میپوشه و اون موزیک های سطحی رو میخونه امینم مقصره ؟

جناب اقای alone composer

بنده به شما صراحتا گفتم برای پخش اثر باید چیکار کرد ! اما من این بار یه چیز دیگه میگم که قبل از هرچیزی چشماتون رو باز کنید ! اطراف رو ببینید ! خدا بیامرضه مرحوم بیات رو ! امروز قرن 21 هست ! کسانی که حرفهای کلیشه ای میزنن محکوم به انزوا هستن !
امروز برای بهبود فرهنگ راهنمایی و رانندگی دارن از انیمشن های سیا ساکتی استفاده میکنن ! به نظر شما با نشون دادن این انیمشن ها نیروی انتظامی کلا مسخره شد و زیر سوال رفت ؟ یا برعکس شاهد کاهش تصادفات و بالا رفتن شعور رانندگی در مردم بودیم ؟

اگر فکر کردید که میتونید یه اسپانسر پیدا کنید یه کمپانی که بیاد اثر شما رو بخره و پخش کنه و شما البومتون پرفروش ترین البوم بشه و همه از شنیدن یک اثر فاخر لذت ببرن و سوسن خانومها به گور برن و تاریکی جای خودش رو به روشنی بده و از فردا همه دنبال اثار بزرگان موسیقی کلاسیک دنیا بگردن این یه توهمه که 1 درصد هم امکانش نیست ! وقتی گفتم امروز قرن 21 هست یعنی مثل بقیه رفتار کنید ! یعنی موسیقیتون رو تلفیق کنید ! ابتدا چیزی که مخاطب میخواد بهش بدین بعد که به شما اعتماد کرد کم کم اون چیزی که توی ذهتون دارین رو پیاده کنید ! ( این عین جمله ای از سیروان 5 سال پیش تو یه مصاحبه بود )

 

اقای mrfaramir سلیقه ها متفاوته حداقل من ندیدم که کسی که صبح تا شب علی اصحابی و خراطها و ... رو گوش بده شب با صدای ویگن بخوابه.
تا جایی که دیدم دوستانی که رپ کار میکردند جز به پارتی و خوردن به چیزی فکر نیمکردند نمونه اش یک کلمه توی گوگل بنویسین رپ ببینین چه تیپهایی رو نشون میده.
این کجا و اون کجا که ارکستر ملی کنسرت میزاره و با شلوار اتوکشیده و مرتب میان هنرشون رو به نمایش میزارن.
ولی دوست عزیز به نظرت ممکنه اقای فخر الدینی بعد از عمری بیاد و رپ کار کنه ؟ اصلا تصورش ممکنه ؟
خواهشا در مورد نقد موسیقی یه مقدار تفکر کنید. چون نباید انتظار داشت که کسی که یک عمر بالا بوده یه شبه خودشو پایین بندازه ! ولو اینکه جامعه هرچیزی که بخواد . فقط معدود کسانی هستند که در این حیطه بودند و سنگین کار کردند و اینقدر هم انعطاف دارند که با یک اهنگ رپ یا Rnb هنرشون رو ارائه بدهند که کم هم نیستند نمونه بارزش شادمهر عقیلی .ایشون همون کسی بود که وقتی ایران بود اسمش سر زبونها بود ( واقعیت رو باید قبول کنیم ) وقتی هم که به کاتنادا مهاجرت کرد دوباره هنرشو نشون داد ! واگر حتی یک کار ضعیف مثل بیا اینجا رو هم رو کرد ولی بازم با اهنگ تقدیر خودش رو نشون داد.
ولی چند درصد هنرمندها همچین ریسکی رو قبول میکنند ؟
داریوش اقبالی میگه یه وقتهایی باید رفت کنار ! همین چند کلمه خودش هزار تا معنی میده
دلیلش رو الان میبینی ،یه زمانی صداوسیما 24 ساعت بیژن خاوری و کارای فرید شبخیز رو به خورد ملت میداد الان کلید استودیو دست اخشابیه . آقای بیژن خاوری کجاست ؟ تا حالا به هنرمندهایی مثل ایشون فکر کردید ؟ خشایار اعتمادی ، حسین زمان و... خیلی ها بودند که کاری خوبی ارائه دادند ولی رفتند و خودشون رو قایم کردند چرا به حرف شما گوش نکردند و با یک موزیک رپ خلائ رو پر نکردند ؟
دلیلش ساده است چون اینها کسانی بودند که بزرگ موندند و با کارهای شاخصی که داشتند به خودشون اجازه ندادند که گذشته و سابقشون رو با اهنگهای 6-8 و خال زیر سئوال ببرند.
ولی بعضیها کشش رو دارند ویمتونند مثل ابی مثل شادمهر مثل خیلیهای دیگه.
ولی بهترین کسی که قبولش دارم و همیشه کاراش رو گوش میکنم فرامرز اصلانی هست که جز یه سینگل ترک چندین ساله که البومی بیرون نداده.

همین الان هم که علیرضا افتخاری بعد از یک عمر و انتشار 80 البوم یک اثر به نام صیاد رو منتشر کرد خیلیها بهش خورده گرفتند شاگرد شجریان و این حرفها ؟ نه عزیز از پایین میشه به بالا صعود کرد ولی برعکس قضیه هیچ وقت نمیشه . مگر گفتم در یک حالت که ببینیم کسی مثل فخر الدینی یک اثر رپ تولید کنه. اونوقت من هم به دوستان سفارش میکنم که رپ بسازند. ولی انتظار نداشته باش.
هرچند که میدونم اگر شخصی مثل این استاد رپ بسازه دیگه هیچکس و.... فاتحه شون خونده است :smile (71): چون دلیلش کاملا مشخصه .
حالا قصد من مقایسه پ و پاپ نیست دلم نمیخواد این تاپیک هم به سرنوشت تاپیکهای قبلی دچار بشه
ولی کلا از جماعتی که سنگین کار میکنند و کار ارزشی میسازند انتظار کار 6-8 نداشته باش چون به این کارها به چشم کارهای خال نگاه میکنند.
امیدوارم موفق باشی.

 

ممنونم دوست گرامی و عزیز دقت کنید که نه من به خودم اجازه داده ام که به شما توهینی بکنم و نه خدای نکرده با شما درشتی کرده ام.

اما در مورد اینکه موسیقی من برای مخاطب جذاب است و یا خیر اجازه بدهید مردم قضاوت بکنند. فکر می کنم همین آمار دانلود و نظرات دوستان عزیز نمونه خوبی باشه. همین که چهار نفر مثل شما دوست فرهیخته و هنرمند نسبت به کار من حقیر لطف داشته اید و گفتید کار نسبتا بدی نیست برای من کافیست.

باز هم از لطف شما ممنونم و آرزوی موفقیت برایتان دارم.

 

با سلام ،به نظر من موفقیت موسیقی در کشور ما رو مافیای به ظاهر موسیقیدان رقم میزنند اگر شما بتونین با این مافیا از هر طریقی پل ارتباطی بر قرار کنی قطعا موفق خواهی شد وگر نه محکوم به شکستی،شما به طور مثال یه چرخ سطحی توی سایتهای موسیقی داخلی بزنید ببینید بغیر از تعداد معدودی بقیه قطعات نه ارزش موسیقیایی دارند نه ارزش سمعی ،جناب آقای محبی عزیز هیچ شرکتی بدون مقدمه اسپانسر نمشه حتی 200 هزار تومن چه برسه به ارقام نجومی،گوش مردم ما بیمار شده زمانی موسیقی داخلی چه مجاز چه زیر زمینی گوی سبقت رو از اونور آبیها ربوده بود اما کم کم به خودشون اومدن الان اگر بیشتر متمرکز بشیم میبینیم که دوباره رو به پیشرفت هستند،اما موسیقی پاپ داخلی ما متاسفانه................... پس اگر میخواین به چهره شدن و دیده شدن برسین با ید مافیا رو دریابین ،اگر میخواین خاص و سلیقه ای کار کنین به در حاشیه بودن عادت کنید.موفق باشید

 

alone_composer عزیز و هنرمند گرامی بنده تا به اینجا در بحث شما شکرت نکردم چرا که چیزی برای گفتن نداشتم و هنوز هم ندارم. اما با خواندن مطالب شما و پاسخ های پی در پی دوستان به معنای واقعی کلمه سرگیجه گرفتم! به چه دلیل رو عرض خواهم کرد, ابتدا اجازه بدید بگم خوشحالم که می بینم هنوز اینگونه سبک ها در موسیقی ما نمرده و هنوز هواداران خاص خودش رو داره. این که هواداران این نوع موسیقی کمه نباید بنده و شما رو نگران کنه که بلعکس باید باعث خوشحالی باشه چرا ؟ به این دلیل که مسلما هرکسی توان درک هنر نهفته در اینگونه قطعات رو نداره پس با تعریفی ساده میشه گفت هنر واقعی هوادار کم داره چرا که هر کسی توان برقرار کردن ارتباط با اون رو نداره)

اما سردرگمی بنده به این دلیل هست که شما در پست اول به نوعی فرمودید صرفا در پی نشر آثارتون هستید و همینطور در امضای زیبا و احساسیتون خواستید صرفا آثارتون رو به گوش هموطنانتون برسانید. اما اکثر پاسخ های دوستان برای کسی ارائه شده که قصد چهره شدن , پول پارو کردن , راه اندازی فان کلاب و ... رو داره.

تصور می کنم بهتره هدفتون رو از نشر آثار مشخص کنید. اگر نفس نشر مهم هست که مسلما جائی بهتر از شبکه نیست. اگر هم قصد دارید کمی درآمد زائی کنید قطعا میتونید کمی سرمایه گذاری کنید که در مقابل عمر رفته و وقف موسیقی شده واقعا چیزی نیست. به این ترتیب اگر ریسکش رو خودتون قبول کنید شرکت های نشر و توزیع هم به راحتی با شما کنار خواهند آمد و اگر به تیراژ نجومی فکر نکنید میتونید حد اقل بازگشت سرمایه ای داشته باشید.

اگر قصد درآمد زائی کلی از موسیقی دارید باید به دوستان منتقد حق بدید. مگر چند نفر چند دقیقه از وقتشون رو در روز با موسیقی ارکسترال میگذرانند که شکرت X ویا Y حاظر باشه با هزینه خودش آثارتون رو پخش کنه ؟ بنابراین حرف رامتین رو تائید می کنم که باید کمی نوآوری به کارتون اضافه کنید تا بتونید به اون حد از کاراکتر سازی مورد علاقه شرکت های توزیع کننده و در نتیجه در آمد زائی برسید.

و در آخر یک احتمال مانده و آن اینکه برای شما صرفا فعالیت در زمینه موسیقی با گرایش مورد علاقتون مهم هست که مشخصا جائی بهتر از سینما یا فعالیت در موسیقی فیلم نیست که با یک آشنا (همان پارتی و به اختصار بند پ) و یکی دوکار نمونه میتونید استارت بزنید کاری که خیلی ها کردند.

یک مورد رو در مورد نقد سبک هائی چون رپ و یا امثالهم هست که اگر بازگو نکنم گلوی بنده رو رها نخواهد کرد. دوستان تقاضا دارم اینقدر به سبک های موسیقی با تعصب نگاه نکنید. خوبه که سبکی رو با تعصب بپرستیم اما نقد توام با تعصب وحشتناک مارو به قهقرا خواهد برد. در این که موسیقی کلاسیکال نهایت هنر موسیقیائی , بسیار پر زحمت و هزینه و ... هست هیچ شکی نیست اما چرا در نوشته هامون این سبک و هوادارانش رو با رپ یا HipHop مقایسه می کنیم ؟ هر سبکی در جایگاهی محترم هست و اینکه هنر کارهای ساسی .... یا تهی یا سروش کمتر از کارهای استاد چشم آذر هست به هیچ وجه دلیل قانع کننده ای برای کوبیدن هیچ سبکی نیست. ارکسترال برای هنر نمائی ساخته شده اما موسیقی کلام محوری مثل رپ نیازی به هنر آنچنانی موسیقائی نداره چون کارش حرف زدن هست و بس. یا کارهای ساسی .... برای این ساخته شده که کمی روحیه های تحلیل رفته رو بازیابی کنه. تابه حال تصور کردید اگر امثال این موسیقی ها نبودند چطور جمع های شاد دوستانه رو سرشار از هیجان می کردیم ؟ با سمفونی های باخ و بتهوون ؟

همانطور که بنده ناشی نمیتونم با یک پارتیتور احمقانه سبکی رو زیر سوال ببرم پس گذاف گوئی های عده ای هنرمند نما هم نباید باعث بشه از سبکی متنفر باشیم و از اون مهمتر خاطر دوستی رو به دلیل اختلاف سلیقه مکدر کنیم.

در آخر اجازه بدید نکته ای رو از قلم نیاندازم . این جمله ورد زبان بنده هست که برای ستاره شدن چیزی فراتر از صدای خوب, شعر خوب و موسیقی خوب لازم هست و اون ایدئولوژیست یا یک خطر فکری. اگر داریوش اق....لی یا محسن چاوشی و مواردی اینچنینی هواداران پروپاقرص دارند به دلیل خط فکری هست که دنبال می کنند و هرگز از اون نزول نمی کنند. بهتون اطمینان میدم که اگر امروز یا فردا هر کس دیگری کارهائی رو با حال و هوای ساسی .... بزنه به سادگی نیمی از هوادارن این سبک رو جذب میکنه اما کدوم یک از هوادارن داریوش هنرمند اسطورئی شان رو با دیگری عوض می کنند ؟ حال خط فکری شما چیست ؟ لزومی نداره در موردش چیزی بفرمائید, فقط به این مورد فکر کنید.

موفق باشید:smile (70):

 

اتفاقا شیراز عزیز من میگم مخالف جریان شنا کن !
اگر قرار باشه هرچی اونها بگن درست باشه پس دیگه از فردا اسم خودمون رو هم باید بزاریم آقای فلانی وابسته به گروه فلانی !
معنی قشنگتری جز این نخواهد داشت.
ولی چاره چیه ؟ بهترین کار اینه که بهترین و قشنگترین ها رو برای مخاطب حاضر کرد .
قبول دارم شهرت مافیایی ها خیلی زیاده ولی شهرت از رسانه اومده همون قدری که اونها تبلیغ کردند شما هم تبلیغ کن اسپانسر بهونه است .
کار باید پرمغز باشه . وقتی پرمغز باشه از ساده ترنی راه ( بلوتوث ) خودشو بالا میکشه . ممکنه یه نفر ندونه اینترنت چیه ! ولی تا دلت بخواد مملکت بلوتوث باز داره !
به قولی اب راه خودشو پیدا میکنه و میره.

به نظر من باید کار رو درست انجام داد.
1-تفاوت رو صورت کاملا محسوس در کار بوجود اورد ،
2- به هیچ عنوان کپی و تقلید رو انجام ندین ،
3- و به هیچ کس هم توهین نکنین و دشمن درست نکنین.
4-وب سایت داشته باش و خودت باش نیازی به باند بازی نداری .
هرکسی که بتونه این مسیر رو بره من قول میدم که برنده میشه.

مثال میزنم
محبوبیت خواننده های داخل سازمان صدا وسیما بیشتره یا خواننده هایی که زیر زمینی کار کردند ( حتی مافیایی ها) جواب مسلما مشخصه
مافیایی ها چون بدون مرزو محدودیت حرکت کردند و سانسور نداشتنند
ولی در صداوسیما سانسور + خط قرمز باعث بوجود اومدن یه سری محدودیت ها میشه که متاسفانه به اصل موسیقی هم لطمه میزنه.
نه فقط صدا وسیما ، ارشاد و سایر نهادهایی که با موسیقی و مجوز پخش سر و کار دارند.
همه و همه باعث شدند تا ریشه موسیقی این مملکت خراب بشه و کار به اینجا برسه
ولی وقتی که شما با کار خودت حرفت رو میزنی دیگه نیازی به تایید فلانی و فلانی نداری تو کار خودت رو انجام بده و منتظر شنیدن نظرات مخاطبات باش

به عنوان مثال :
زمان شاه ، داریوش . ابی. ستار بود . صولی بود . کورش یغمایی بود . فرهاد مهراد بود . بلک کتز گوگوش ، هایده و..... و همین حبیب بود . ولی لج بازیهای حالا نبود هرکسی سرش تو کار خودش بود و با کارش با مخاطبش ارتباط برقرار میکرد . و شهرت و محبوبیتی که همه این عزیزان دارند پایدار و جاودان باقی می مونه
و گمان نمیکنم تا ده سال دیگه کسی اسم یکی از خواننده های مافیایی دوره حاضر رو بتونه ببره.

بزار داستان برخورد با یکی از همین پدیده ها رو بهت بگم .
چندسال پیش توی یکی از مجله های تخصصی موزیک که مدیرمسئولش هم دوست بنده بود و برای کاری پیشش رفته بودم بصورت اتفاقی با یک خواننده جوونی ((همین خواننده آلوم جدید (ش..)) مصاحبه میکرد
برای چند لحظه مجبور شدم برم داخل اتاقشون چون کار واجبی داشتم .
همین اقای خواننده فرمودند "توی این بازار کافیه که یکی زمین بخوره تا همه هر هر بهش بخندن"
ولی همین الان بعد از گذشت 5 سال از اون روز این اقا به کسی اجازه نمیده حرف بزنه !!( چه برسه به خنده !)
24 ساعت خدا توی یک استودیویی با دوستاش تلپ هستند و عمرا اگر اجازه فعالیت به کسی بدهند. میشینن و بگو بخند راه میندازن و هرکسی از در وارد میشه اقای فلانی سلام اقای فلانی چطوری ...خلاصه پادشاهی میکنند !!!!

خوب تا وقتی این باندبازیها باشه مطمئن باش به جایی نمیرسی یا باید خودت یه قدرت بشی یا اینکه زیر سایه شون باشی که اگر من باشم انتخاب اول رو میکنم و هیچ وقت زیر بار کسی (یکی مثل این !) نمیرم ولو اگه مجبور بشم.
خوب من راهکارها رو گفتم مثالها رو هم زدم انتخاب با خودتون
با احترام رامتین.:smile (19):

 

دوست خوب و عزیزم سلام و ممنونم بابت لطفی که به من داشتید.

دقیقا مساله همین است. هدف من اصلا این نیست که چهره بشوم یا از این راه پولدار. اگر هدفم این بود که 7 سال وقت صرف نوشتن "فقط یک اثر" نمی کردم!

من فقط ناراحتم از اینکه موسیقی که من کار می کنم مظلوم واقع شده و هیچ نهادی عهده دار پخش اینگونه آثار نیست. کارگردانانی مثل کارگردان "گربه های ایرانی" هم متاسفانه دقیقا به بیراهه رفته اند! در مورد سبک هایی مظلوم نمایی کرده اند که اتفاقا در داخل همین ایران بهترین امکانات نشر و پخش را دارند.

فقط و فقط اسم این سبک ها "زیر زمینی" است!!! ولی واقعا اینطور نیست! شبکه هایی نظیر پی ام سی ایران موزیک (داخل ایران است!!!!!) مهاجر (داخل ایران است!!!!!) صبح تا شب همین موسیقی های به اصطلاح "زیر زمینی" را پخش و نشر می دهند! من نمی دانم دیگر گلایه این دوستان از چه بابت است؟ کار من است که نه در صدا و سیما جایگاه دارد و نه در ایران موزیک!!!

برای من اصلا مهم نیست که مخاطبم زیاد و یا کم باشد من هم می خواهم حرفم را منتشر کنم فقط همین اگر در هفتاد میلیون نفر 10 نفر از کار من لذت ببرند و با آن ارتباط برقرار کنند من پیش وجدانم راضی هستم که مسئولیتی که بر روی دوشم است را انجام داده ام.

اما در مورد پیشنهادتان مبنی بر نشر در شبکه اینترنت. بسیار پیشنهاد عالی و خوبی است به خدا اگر همین الان کسی به من این تضمین را بدهد که اثراتم بعد از این همه سال زحمت دزدیده نخواهند شد همه آن ها را هم اکنون با افتخار تقدیم خواهم کرد. ولی خودتان خوب می دانید که چنین تضمینی وجود ندارد. هر چقدر بیشتر برای کاری زحمت می کشی بیشتر مانند فرزندت دوستش داری و فکر دزدیده شدن آن اثر پریشان ترت می کند...

این چیزی است که از آن می ترسم.

چه باید کرد؟

و اما در آخر اجازه می خواهم بخشی از سخنتان را که بسیار زیبا و فوق العاده نوشته اید دوباره بیاورم چون چیزی است که "عمیقا" به آن اعتقاد دارم و از روز اول سرلوحه کارهایم قرار داده ام:

در آخر اجازه بدید نکته ای رو از قلم نیاندازم . این جمله ورد زبان بنده هست که برای ستاره شدن چیزی فراتر از صدای خوب, شعر خوب و موسیقی خوب لازم هست و اون ایدئولوژیست یا یک خطر فکری. اگر.... هواداران پروپاقرص دارند به دلیل خط فکری هست که دنبال می کنند و هرگز از اون نزول نمی کنند. بهتون اطمینان میدم که اگر امروز یا فردا هر کس دیگری کارهائی رو با حال و هوای ساسی .... بزنه به سادگی نیمی از هوادارن این سبک رو جذب میکنه اما کدوم یک از هوادارن داریوش هنرمند اسطورئی شان رو با دیگری عوض می کنند ؟ حال خط فکری شما چیست ؟ لزومی نداره در موردش چیزی بفرمائید, فقط به این مورد فکر کنید.