من بعضاً به این فکر میکنم که چند مورد استعداد (فعلاً در مورد موسیقی) تا حالا سوختند و از بین رفتند؟!
این شاید سوالی نباشه که بشه در موردش آمار دقیقی داد، ولی همه ما آمار تقریبی اونو میدونیم که چقدر بالاست. حالا کشورش هم زیاد مورد بحث نیست، چون معضل "سوختن استعداد" اصولاً در همه جای دنیا هست، با این تفاوت که در بعضی کشورها بیشتره و بعضی کمتر. علت ها رو هم نمیخوام بررسی کنم، که خیلی مفصّل و گوناگون (و بعضاً پیچیده) هست.
حالا همین موضوع رو میخوام از یه دریچه ی دیگه ببینم و مجدداً سوال کنم:
تا حالا چند مورد استعداد رو کمکش کردیم و از سوختن نجاتش دادیم؟!
بعید میدونم که تا حالا به این سوال فکر کرده باشید! چون معمولاً هرکسی خودش رو در معرض قربانی شدن میبینه! کسانی که این متن رو میخونند ممکنه از هر سنّ، حرفه، جنس و موقعیتی باشند، مهم نیست. دوست دارم همه به این سوال آخری فقط فکر کنند. در بعضی کشورها موسساتی وجود دارند که کارشون فقط رسیدگی به این مشکل هست، ولی در کشورهایی که چنین موسساتی وجود نداره، حرکتهای فردی میتونه در سرنوشت یک فرد مستعد نقش حیاتی داشته باشه.
در لندن موسسه ای هست بنام Newbury Rock School که کارش فقط پشتیبانی از کودکان و نوجوانانی هست که در نواختن درامز و گیتار و همچنین ووکال راک استعداد دارند. این موسسه هیچ بودجه ی دولتی دریافت نمیکنه. شهریه ی ناچیزی از هنرجوهای جوان دریافت میکنه، ولی عمده بودجه ی اون از کمکهای مردمی و کمپانی های تولید کننده ی ساز و سخت افزار موسیقی (مثل گیتار و درامز و امپ و . . .) تامین میشه. این موسسه، ساز مناسب در اختیار هنرجو قرار میده، معلم نوازندگی ساز مورد نظر در اختیار هنرجو قرار میده، تمرینات گروهی برگزار میکنه، اجراهای زنده ی محلی برگزار میکنه و مربیانی در اختیار هنرجو قرار میده که صرفاً کارشون آماده سازی برای پرفورمانس لایو هست. و همچنین در صورت پیشرفت خوب، امکانات تولید قطعات اورجینال و ریکورد استودیویی و حتی موزیک ویدئو هم در اختیار هنرجو قرار میگیره. در این موسسه حتی به هنرجوها آموزش داده میشه که قطعات اورجینال خودشون رو، خودشون ایده پردازی و خلق کنند!
چهار سال پیش در Newbury Rock School شش نفر از هنرجوها که همشون در رده ی سنی "کودک" قرار داشتند (7 تا 9 سال) بندی رو تشکیل دادند بنام The Mini Band. اجراهایی داشتند بصورت محدود (که یکی از اون اجراها رو حتی اعضای متالیکا هم دیده بودند). کم کم توجه رسانه ها هم جلب شد و انگیزه ی اعضای بند هم بیشتر شد و 3 سال پیش اولین موزیک ویدئوی خودشون رو هم ارائه کردند. . . تا اینکه این ویدئو که مربوط به آخرین کار اورجینال اونها میشه، دو هفته پیش در یوتیوب قرار گرفت، بنام Step Into The Light:
همونطور که دیدید، یک کار متال تمام عیار با یک ویدئوی کاملاً حرفه ای! اینها الآن 11 تا 13 سال دارند، تا الآن فقط یکی از اعضا گروه رو ترک کرده و بقیه همچنان در حال کار و ارائه کنسرت با آمار بالای فروش بلیط هستند و شکی نیست که در آینده ی نزدیک جزو نامدارترین بندهای متال قرار بگیرند.
Zoe گیتاریست (تنها عضو دختر این بند) در 6 سالگی:
Harrison ووکالیست این بند در 7 سالگی:
Harry گیتاریست چپ دست این بند در 7 سالگی:
Charlie درامر این بند در 11 سالگی:
اولین موزیک ویدئوی The Mini Band:
و این هم ویدئوی متلیکا در حال تماشای Enter Sandman از The Mini Band (چهار سال پیش):
این شاید سوالی نباشه که بشه در موردش آمار دقیقی داد، ولی همه ما آمار تقریبی اونو میدونیم که چقدر بالاست. حالا کشورش هم زیاد مورد بحث نیست، چون معضل "سوختن استعداد" اصولاً در همه جای دنیا هست، با این تفاوت که در بعضی کشورها بیشتره و بعضی کمتر. علت ها رو هم نمیخوام بررسی کنم، که خیلی مفصّل و گوناگون (و بعضاً پیچیده) هست.
حالا همین موضوع رو میخوام از یه دریچه ی دیگه ببینم و مجدداً سوال کنم:
تا حالا چند مورد استعداد رو کمکش کردیم و از سوختن نجاتش دادیم؟!
بعید میدونم که تا حالا به این سوال فکر کرده باشید! چون معمولاً هرکسی خودش رو در معرض قربانی شدن میبینه! کسانی که این متن رو میخونند ممکنه از هر سنّ، حرفه، جنس و موقعیتی باشند، مهم نیست. دوست دارم همه به این سوال آخری فقط فکر کنند. در بعضی کشورها موسساتی وجود دارند که کارشون فقط رسیدگی به این مشکل هست، ولی در کشورهایی که چنین موسساتی وجود نداره، حرکتهای فردی میتونه در سرنوشت یک فرد مستعد نقش حیاتی داشته باشه.
در لندن موسسه ای هست بنام Newbury Rock School که کارش فقط پشتیبانی از کودکان و نوجوانانی هست که در نواختن درامز و گیتار و همچنین ووکال راک استعداد دارند. این موسسه هیچ بودجه ی دولتی دریافت نمیکنه. شهریه ی ناچیزی از هنرجوهای جوان دریافت میکنه، ولی عمده بودجه ی اون از کمکهای مردمی و کمپانی های تولید کننده ی ساز و سخت افزار موسیقی (مثل گیتار و درامز و امپ و . . .) تامین میشه. این موسسه، ساز مناسب در اختیار هنرجو قرار میده، معلم نوازندگی ساز مورد نظر در اختیار هنرجو قرار میده، تمرینات گروهی برگزار میکنه، اجراهای زنده ی محلی برگزار میکنه و مربیانی در اختیار هنرجو قرار میده که صرفاً کارشون آماده سازی برای پرفورمانس لایو هست. و همچنین در صورت پیشرفت خوب، امکانات تولید قطعات اورجینال و ریکورد استودیویی و حتی موزیک ویدئو هم در اختیار هنرجو قرار میگیره. در این موسسه حتی به هنرجوها آموزش داده میشه که قطعات اورجینال خودشون رو، خودشون ایده پردازی و خلق کنند!
چهار سال پیش در Newbury Rock School شش نفر از هنرجوها که همشون در رده ی سنی "کودک" قرار داشتند (7 تا 9 سال) بندی رو تشکیل دادند بنام The Mini Band. اجراهایی داشتند بصورت محدود (که یکی از اون اجراها رو حتی اعضای متالیکا هم دیده بودند). کم کم توجه رسانه ها هم جلب شد و انگیزه ی اعضای بند هم بیشتر شد و 3 سال پیش اولین موزیک ویدئوی خودشون رو هم ارائه کردند. . . تا اینکه این ویدئو که مربوط به آخرین کار اورجینال اونها میشه، دو هفته پیش در یوتیوب قرار گرفت، بنام Step Into The Light:
همونطور که دیدید، یک کار متال تمام عیار با یک ویدئوی کاملاً حرفه ای! اینها الآن 11 تا 13 سال دارند، تا الآن فقط یکی از اعضا گروه رو ترک کرده و بقیه همچنان در حال کار و ارائه کنسرت با آمار بالای فروش بلیط هستند و شکی نیست که در آینده ی نزدیک جزو نامدارترین بندهای متال قرار بگیرند.
Zoe گیتاریست (تنها عضو دختر این بند) در 6 سالگی:
Harrison ووکالیست این بند در 7 سالگی:
Harry گیتاریست چپ دست این بند در 7 سالگی:
Charlie درامر این بند در 11 سالگی:
اولین موزیک ویدئوی The Mini Band:
و این هم ویدئوی متلیکا در حال تماشای Enter Sandman از The Mini Band (چهار سال پیش):
آخرین ویرایش:
!!!
