غريب آشنا

غريب آشنا

روزگاري كوچه بودم , كوچه اي پر از تردد
كوچه اي كه رفت و آمد لحظه اي خالي نمي شد

يادته يه روز برفي توي قلبم پا گذاشتي ؟
زير بارون نگاهم عاشقي رو جا گذاشتي ؟

يادته روزي كه گفتي غير غم چيز نداري ؟
حالا مثل يه غريبه ميري و تنهام ميذاري

به پاي غصه و غمهات تا سحر گريه ميكرم
يادته بهت مي گفتم درد تو به جون سردم ؟


بي وداع اگر چه رفتي , ولي چشم به رات مي مونم
باز به ياد با تو بودن تا سحر غزل ميخونم

عمر عاشقي سر اومد , همه عاشقا رفتند
آشناها چون غريبه از كنار من گذشتند ​

​

اساتيد گرامي اگه ممكنه مشكلات اين شعر رو برام بازگو كنن و نظريه هاي خودشونو بگن . :smile (53):

سپاسگذارم
​

​

 

اول که عنوان رو خوندم فکر کردم آهنگه غریب آشنای گوگوشه! :smile (22):

من که به عنوان یک شنونده(بیننده) خیلی از این شعر لذت بردم

فقط بیت(به پای غصه و غم هات....) اصلا جالب نشده

ولی بقیه شعر خیلی قشنگ بود نیما جان. :smile (53):

 

مرسي فريناز جان . :smile (20):

يعني اون بيت مشكل وزن يا قافيه و يا معني داره ؟؟؟ :smile (22):

 

خیلی قشنگ بود:smile (61):
فقط "د" جا افتاده:smile (32):
از نظر من هم این قسمت زیاد جالب نشده

منم همین فکر رو میکردم:smile (33):

 

من ادبیاتم قوی نیست.ولی قافیه های گریه میکردم و به جون سردم یک جوریه! به هم نمیخورن!

اون مصرع کوچه ای که رفتو.............. نمیدونم چه جوری باید اصلاح بشه اما منظور توی مصرع اشتباهه!

منظور این بوده که کوچه ای که از رفتو امد لحضه ای خالی نمیشد

اما توی این مصرع که نوشتی یعنی کوچه ای که رفت! و اومد!

یعنی کوچه میره و میاد!!!

فکر کنم جای یک از کم بوده قبل از رفت و آمد! (هر چند اگر از اضافه بشه دیگه مصرع خیلی خارج میشه و از یک جای دیگه باز باید اصلاحش کنی)

مثلا این اگه جایگزین بشه بهتره: کوچه که از رفتو آمد لحضه ای خالی نمیشد!

البته اینم ایراد داره اما مناسب تره!

 

ممنونم ازتون , ولي متاسفانه من روش صحيح تايپ كردن شعر رو بلد نيستم , :smile (22): همين الان هم نمي دونم كه آيا درست تايپ شده يا نه !!!! :smile (63):

منظور از ( كوچه اي كه رفت و آمد لحظه اي خالي نمي شد ) اين بود كه اين كوچه پر از عابر بود , كه رفت و آمد اين عابر ها رو تاكيد كرده !! :smile (20): حالا شايد واقعا روش نوشتن من اشتباه هست .

از كلمه « از » هم مي خواستم استفاده كنم ولي متاسفانه شعر تبديل به يك دكلمه مي شد !! :smile (22):

 

آره نیما جان منم دقیقا منظور شعرو فهمیدم اما چون نوشته شعر اشتباه بود این مفهومی رو که گفتم به من رسوند......

در کل خسته نباشی.زیبا بود

 

دوگانگی زبان در بیشتر ابیات به چشم می خوره؛ یعنی چی؟ یعنی باید تکلیفتون معلوم شه که به زبان محاوره امروز صحبت می کنید با به زبان حافظ و سعدی. پیشنهاد: ​

یه روزی به جای روزگاری​

بی خداحافظی رفتی به جای بی وداع اگرچه رفتی​

آشناها چه غريبه به جای آشناها چون غريبه​

فکر کنم ناچارید ترکیب «رفت و آمد» رو هم عوض کنید چون در محاوره تبدیل می شه به « رفت و اومد» که اون هم به گوش زیبا نمیاد. پیشنهاد:​

یه روزی یه کوچه بودم​

کوچه ای پر از تردد​

کوچه ای که از عبور ​

آدما (عاشقا) خالی نمی شد​

هرچند به عقیده من تردد و نمی شد قافیه نیست!​

در بیت: یادته روزي كه گفتي غير غم چيز نداري ؟
حالا مثل يه غريبه ميري و تنهام ميذاري ​

گسستگی مفهومی وجود داره. یعنی تنها گذاشتن شما، به این که خانم یه روزی گفته غم داره هیچ ارتیاطی نداره !​

در واقع منظور شما این بوده: یادته اون روز که گفتی غیرغم چیزی نداری، من به حرفت گوش دادم، با تو همدردی کردم و تو رو از تنهایی درآوردم؟ پس چرا حالا عین کسایی شدی که منو نمیشناسن؟ چرا می ری و منو تنها می ذاری؟​

اما این مفهوم فقط تو ذهن شما وجود داره و تو ترانه تون مشخص نیست.​

پیشنهاد:​

پای غصه ها و غمهات به جای به پاي غصه و غمهات​

سپاسگزارم به جای سپاسگذارم​

موفق باشید​

فرزاد فتاحی​

 

سلام آقا فرزاد , اول از همه ورودتون رو به تالار خوش آمد می گم .
ممنون و سپاسگذار از نظرتون . بله درست هست . حرفای شما کاملا صحیح و واضع بود . واقعا توی همین یه ریزه حرف , نکات مثبت بسیار زیادی رو ازش در آوردم . مرسی :smile (20):