یه کم من رو یاد جوانی و سید برت خدا بیامرز انداخت ولی نه اونطور که باید.
از Fortuna کارل هم نفهمیدم به چه منظور واسه استارت استفاده شده بود.
افکت های گیتار هم که مدام عوض میشد که اگر قصد از این کار این بود که شنونده نتونه متمرکز بشه و تا میاد به فضای کار عادت کنه به جای دیگه هدایت بشه باید بگم چندان موفق نبود.
اما در کل کارای مالیخولیایی رو دوست دارم و از این کار هم خوشم اومد.
منتها سبک بین تریپ هاپ و سایکدلیک راک بود و اون قدرت اینسترومنتال رو نداشت که از گیتار میشد گرفت.
البته یه جاهایی ملودی کاملا بی منظور و تکرار بیهوده داشت که میشد بهتر باشه ولی خوب واسه این کار زیادم بد نبود.
موفق باشید:smile (31):