شش بيت گلايه

كس نديده حوري اهل بهشت بوسه بر ساغر زند
در دم ديگر به قلب عاشقي بي هوا خنجر زند

يا كه ياقوت تراشيده خورشيد نما
طعنه بر شيدايي مجنون بي اختر زند

در كدامين ميكده ساقي ساغر به دست
تازيانه بر تن مستان لا يعقل زند

كس كجا ديده كه باران بهار
مهر اخرص بر دهان بلبل بي پر زند

از چه روي است كه آن مهوش پاكيزه سرشت
وصله آلودگي بر اكبرالابحر زند

اين عجب دارد كه خورشيد سحر
آتش سوزنده بر رخساره لاله احمر زند
شعر از almas