سرودن شعر یا ترانه در سه مرحلۀ ساده

این مطلب ترجمه ای است از: How to Write a Poem (with 3 Sample Poems) - wikiHow

نوشتن یک شعر، تماما به مشاهدۀ دنیای درون، یا اطراف شما مربوط است. یک شعر میتواند درمورد هر چیزی باشد. از عشق گرفته تا ورودی رنگ و رو رفتۀ یک مزرعه. تا زمانی که از آن لذت میبرید یا چیزی از درون آن، شما را به خودش جلب میکند، در مسیر صحیح قرار دارید. این شیوۀ آغاز نوشتن یک شعر است.

​

خلاق بودن

1- به دنبال یک جرقه باشید.


یک شعر میتواند با یک بخش کوچک آغاز شود، ممکنست یک خط یا دوخط باشد که به نظر میرسد از دل نیستی بیرون آمده است و باقیماندۀ شعر را تنها باید حول آن محور بنویسید.

​

چند روش برای ایجاد بارقۀ شعر:


- کتابهای گوناگون شعر از نویسندگان مختلف را تهیه و جمع آوری کنید یا ده-دوازده شعر را به شکل تصادفی از اینترنت پرینت کنید. سپس به طور اتفاقی از هر شعر، یک بند یا سطر را انتخاب کنید. فقط روی اولین بندی که به چشمتان می آید تمرکز کنید و دنبال انتخاب بهترین نباشید. روی یک کاغذ جداگانه، تمام این سطرها را پشت هم بنویسید و سعی کنید همه را به شکل یک شعر منسجم در آورید.

کنار هم قرار گرفتن دو سطر کاملا متفاوت می تواند الهام بخش آغاز شعر خودتان باشد.

- وقتی به ایده ای فکر میکنید تمام واژه ها و جملاتی که به ذهنتان می رسد را بنویسید. به خود اجازه دهید تمام ایده های خود را به واژه تبدیل کنید.

- ممکنست دشوار به نظر برسد، اما از اینکه احساستان را دقیق بیان کنید نترسید. آنچه شعر را میسازد احساس است و اگر شما در مورد احساستان دروغ بگویید به آسانی در شعرتان محسوس خواهد بود. آنها را تا حد امکان سریع بنویسید و پس از نوشتن به این لیست مراجعه کنید و به دنبال ارتباطات و گزینه های مطمئنی باشید که جوشش خلاقیت شما را در پی دارند.

- سعی کنید در صحنۀ بخصوصی که میخواهید درموردش بنویسید، قرار بگیرید. برای مثال، اگر میخواهید درمورد طبیعت بنویسید، سعی کنید به پارک یا جنگل کوچکی که در اطرافتان هست بروید. مناظر طبیعی میتوانند الهام بخش نوشتن چند سطر باشند، هرچند که عالی نباشند.

​

2- شعر بخوانید و شعر بشنوید

از خواندن آثار شعرایی که تحسینشان میکنید الهام بگیرید. در میان گسترۀ وسیعی از آثار به جستجو بپردازید، از اشعار تحسین شدۀ کلاسیک گرفته تا ترانه های مورد پسند عوام. هرچقدر که بیشتر با شعر سروکار داشته باشید، طبع زیبایی شناسی شما زودتر شکل یافته و پالوده تر میشود.

- برای اینکه گوشتان را به شنیدن عادت دهید و با افرادی ملاقات کنید که به شعر علاقمند هستند، به جلسات شعرخوانی بروید (میتوانید به تقویم دانشگاه محل خود مراجعه کنید یا به صورت آنلاین پیگیر وقایع باشید)

- ترانه های مورد علاقۀ خود را یافته و به صورت شعر بخوانید. ممکنست زمانی که شعر را از روی کاغذ میخوانید - به جای اینکه با آهنگ یا با صدای بلند بشنوید- شگفت زده شوید.

3- در مورد آنچه که میخواهید با شعرتان انجام دهید فکر کنید.

ممکنست بخواهید شعری برای ابراز عشق به معشوقتان بنویسید؛ یا برای درخاطر داشتن یک اتفاق حزن انگیز، یا حتی برای کسب بهترین نمره در کلاس شعر. درمورد اینکه چرا مینویسید فکر کنید و اینکه مخاطبان شما چه کسانی هستند و با توجه به نتیجه، برای نوشتن اقدام کنید

​

4- تصمیم بگیرید کدام سبک شعر برای موضوع شما مناسب است

سبک های شعری فراوانی وجود دارد. به عنوان یک شاعر، میتوانید قالب شعر خود را از میان قالب های فراوانی که موجودند انتخاب کنید: شعر نو، غزل، قطعه، مثنوی و...

- شما حتی میتوانید همه را به کناری نهاده و شعر خود را به سبک آزاد بنویسید. زمانی که تشخیص قالب مناسب آسان نباشد، بهترین قالب؛ هنگام نوشتن خود را آشکار خواهد کرد.

 

بدین معناست که شعر یا ترانه با یک بارقه به شکل الهام آغاز میشود که میتواند یک جمله یا چند بیت باشد. باقی شعر، بستگی به این الهام شاعرانه دارد.

 

اجازه دهید خلاقیت؛ خود را نشان دهد

​

1. 
   
   
   • کلمات درست را انتخاب کنید. گفته شده است که اگر یک رمان ( بهترین چیدمان واژه ها باشد) شعر (بهترین چیدمان از بهترین واژه هاست)

- به واژه ها مثل آجرهای یک ساختمان نگاه کنید که اندازه ها و شکل های مختلفی دارند. بعضی از واژه ها خیلی خوب کنار هم قرار میگیرند و برخی نه. شما باید تا زمانی که قوی ترین ساختار واژه ها ساخته شوند به کار کردن ادامه دهید.

- فقط از واژه هایی که لازمند و آنهایی که باعث ارتقاء معنای شعر میشوند استفاده کنید. کلمات را با دقت انتخاب کنید. تفاوت میان کلمات مشابه یا مترادف میتواند منجر به بازی جالبی با کلمات شود.

​

1. 
   
   
   • 2. از شبیهات (حس آفرینی های ) حقیقی و توصیفات روشن استفاده کنید

غالب اشعار، به گونه ای احساسات را برمی انگیزند که به خواننده کمک میکند به طور کامل در موضوع غوطه ور شود. برخی از مواردی که زمان نوشتن توصیفات باید به آن توجه کنید:

- عشق، نفرت، خوشبختی: اینها مفاهیمی انتزاعی هستند. اغلب (یا شاید تمام) اشعار در باطن در مورد احساسات و انتزاعات هستند. با این وجود ساخت یک شعر قوی تنها با استفاده از انتزاعات دشوارست – اصلا جالب نیست. پس نکته اینجاست که مفاهیم انتزاعی را با تصاویر حقیقی جایگزین یا ترکیب کنید. با چیزهایی که توسط حواس، قابل درک باشند برای مثال: یک رز، یک کوسه؛ آتشی که جرق جرق میکند... میتوانید از نمادها یا تعابیری استفاده کنید که یک احساس خاص را ایجاد می کنند. ممکنست یک منظره، ترکیبی از مناظر یا یک سری از اتفاقات ( تمام چیزهای واقعی ) باشد که احساس یا تفکر را در یک شعر برمی انگیزند.

- یک شعر قوی نه تنها از تصاویر محکم و پیوسته استفاده می کند، بلکه آنها را به وضوح شرح میدهد. به خواننده ها و شنونده های خود نشان دهید که در مورد چه صحبت میکنید- به آنها کمک کنید تا تصاویر شعر را تجربه کنند. بخش هایی قرار دهید که "قابل حس شدن" باشند. کلماتی وجود دارند که آنچه را میبینید، میشنوید، میچشید، لمس میکنید، یا بو میکنید را شرح میدهند به طوری که خوانندگان شما بتوانند با تجربیات خود آن را درک کنند.

- به جای توصیفات کاملا روحی/ذهنی، چند مثال ارائه دهید. به عنوان مثالی ساده لوحانه، این دو جمله را مقایسه کنید: ( او صدای بلندی ایجاد کرد) و ( او صدای بلندی ایجاد کرد شبیه کرگدنی که صد شیرینی گردویی خشک شده را با دندانهای فلزی بجود)

​

سایر ابزارهای شعری، آرایه هایی هستند نظیر: سجع، تشبیه، تصدیر، تکرار، موازنه، جناس، براعت استهلال، تلمیح، ترصیع، مراعات نظیر و... (برخی آرایه های ذکر شده، آرایه هایی هستند که در شعر پارسی کاربرد دارند. هنگام ترجمه افزوده شده و در متن اصلی وجود ندارند- م)

اگر این آرایه ها را نمی شناسید بهترست به یک کتاب آموزش شعر مراجعه کنید یا در اینترنت به جستجو بپردازید.

– ابزار های شاعرانه، میتوانند یک شعر را تثبیت کنند یا با جلب توجه بیش از حد به خودشان، شعر را از بین ببرند.

​

4- در پایان شعر گریزی بزنید

مهم ترین پیام یا درون مایۀ آن را برای آخر کار نگه دارید. آخرین بند یک شعر، مثل قسمت خنده دار یک لطیفه، مهر تاییدیست بر آن. چیزیست که احساسات را برمی انگیزد. به خوانندگانتان چیزی بدهید که درموردش فکر کنند، چیزی که پس از خواندن شعرتان، در ذهنشان باقی بماند.

- تلاش کنید تا خوب آن را توضیح دهید. اجازه دهید خوانندگانتان برای درک پیام یا تجربۀ شما، با شعر درگیر شوند.

 

به شعرتان زندگی ببخشید

​

1- به شعر خود گوش دهید. با اینکه اکثر مردم به شعر، در شکل نوشتاری آن نگاه میکنند؛ شاعری غالبا هنری است که برای هزارها سال با حس شنوایی ارتباط داشته و گوش نوازی شعر، هنوز هم دارای اهمیت است. زمانی که شعرتان را نوشتید و ویرایش کردید، با صدای بلند بخوانیدش و ببینید چطور به نظر می رسد.

2- ساختار داخلی یک شعر اغلب بر وزن، قافیه، یا هردو استوارست. برای الهام گرفتن، روی اشعار کلاسیک، مانند غزل یا اشعار حماسی (در متن اصلی؛ حماسه های یونانی نوشته شده- م) تمرکز کنید.


- اکنون شعر میتواند به ترانه تبدیل شود. برای اشعار متوازن، یافتن یک نغمه، دشوار نیست. بنابراین، شاید بخواهید بعضی واژه ها را تغییر دهید یا جابجا کنید تا در هر سطر، تعداد واج ها یکسان شوند.

به خاطر داشته باشید که اگر به شعرتان باور داشته باشید، ممکنست دیگران ؛ حتی پیش از آنکه شعرتان تبدیل به ترانه شود، دوستش داشته باشند

​

3- شعرتان را ویرایش کنید.

زمانی که شعر اولیه نوشته شد، برای مدتی آن را به کناری بگذارید، سپس برای خودتان با صدای بلند بخوانید. به عمق شعر بروید و میان وزن و واژه ها تعادل برقرار کنید. لغات اضافه را حذف کنید و تصویر سازی هایی که حس لازم را القا نمیکنند جایگزین نمایید.

- برخی فقط یکبار شعر را ویرایش میکنند درحالی که بعضی ممکنست بارها و بارها در طول زمان برای ویرایش بازگردند.

- اگر بخشی از شعر، کارایی لازم را ندارد از دوباره نوشتنش نترسید. بعضی اشعار، ابیاتی دارند که مطلب را خوب بیان نمی کنند، و میتوانند جایگزین شوند.


4- آثارتان را با دیگران در میان بگذارید. ممکنست سخت باشد که از کار خود، انتقاد کنید، بنابراین پس از ویرایش اولیه، می توانید شعرتان را به چند دوست نشان دهید یا با گروه های شاعران (که تعداد زیادی به صورت آنلاین فعالیت میکنند) در میان بگذارید. ممکنست تمام پیشنهاداتشان را دوست نداشته باشید و مجبور نیستید که آنها را به کار ببرید اما بینشی پیدا میکنید که کار شما را بهتر خواهد کرد.

- بازخورد گرفتن خوبست. شعرتان را به دوستانتان نشان دهید و از آنها بخواهید از کارتان انتقاد کنند. از آنها بخواهید صادق باشند، هرچند که شما آزرده شوید.

- اگر از کارتان انتقاد شد، به جای عذر خواهی؛ بر شنیدن نظرات خوانندگان و منتقدان تمرکز کنید. پاسخ های آنها را بسنجید؛ بپذیرید یا نادیده بگیرید و به شکلی ویرایش کنید که میدانید مناسب است.

- نقد خود را بر کار دیگران ارائه کنید (البته پس از طی مراحل بالا لطفا!!- م) مشاهدۀ نقد سایرین، می تواند در رشد بینش انتقادی شما موثر باشد تا بتوانید در کارهای خود از آن بهره گیرید.