زندگی خواهم کرد

این سلامست و وداع ، مهربان غمخوارم/ می نویسم با اشک، آنچه در دل دارم
کاش می شد افسوس ، با نبودت خو کرد/ مانده ام بی سامان، با غم و حسرت و درد

در خیالم گویی ، در کنارم هستی / باز هم از عشقِ دیگری سرمستی
روزگاری یادت، بهترین مرهم بود / بی وفایی کن باز، آنچه کردی کم بود

زخم دل رابستم، کوله بارم بر دوش / آتش هجران نیز، عاقبت شد خاموش
توشه ام تنهاییست، وین غم جانفرسا / داغ ننگم رنجیست، تا ابد پا بر جا

مرگ را بوسیدم، تن به غربت دادم / چهره ات همچون عشق، میرود از یادم
چون شکستی پیمان، در دلم بخشیدم / مهربانی کردم، بی وفایی دیدم

زندگی خواهم کرد، از غمت خواهم رست / چشم بر دیدارت، تا ابد خواهم بست
مُهر لبهایم را ، روی کاغذ بشکن / با تو صادق بودم ، کاش قبل از رفتن

بوسۀ سردم را ، بر لبانت بگذار / خاطراتم را نیز، یادگاری بردار
این وداعست و دریغ ، از تو کوته دستم / کاش در آن دنیا ، با تو می پیوستم

 

شعر قشنگی بود ...
زیباست...

یه سری نظرات شخصی می دم خدمتون امیدوارم مفید باشه...

این نظرا بر پایه ی این اصله که این شعر یک "ترانه" است و قراره که روش آهنگ ساخته بشه.

1-مشکل اصلی این شعر استفاده از کلمات قدیمی و خارج شده از زبان محاوره و هر روزه ی فرهنگ و زبان عامیانه و روزمره ی مردمه...

کلماتی مثل :گویی، وین، جانفرسا ، خواهم رست ، چشم "بر" دیدارت، کوته دست، در کنارم ،


2-بعضی از عبارات نیز در فارسی استفاده ای نداره و فکر کنم اینجا ضرورتا واسه حفظ وزن اضافه شده مثل : با تو پیوستم .... که باید بشه "به تو پیوستم"

3-در بیت
وین غم جانفرسا / داغ ننگم رنجیست، تا ابد پا بر جا

اگه جناس به کار برده می شد قشنگتر می شد... جناس بین جانفرسا و "پابرجاس" که البته این باید کل شعر به زبان محاوره در بیاد..(یه پیشنهاده فقط)

4-بعضی از تشبیهات شعری در این ترانه مرجع عمومی نداره
مثل : چهره ات همچون عشق می رود از یادم...
عشق دقیقا چیزیه که از یاد نمیره و عنصر فراموشی را نمی شه به عشق نسبت داد برای این کار عناصری مثل ،باد ،غبار، و چیزهای فانی کاربرد داره...

برای این عبارت اگر وزن به هم نمی خورد می تونستی بگی " چهره ات هم همچون عشقت ازیادم می ره"

5-مصرع با تو صادق بودم کاش قبل از رفتن ناقصه... یعنی این جابجایی بین لازم و ملزوم به معنی اجازه نمی ده که به گوش شنونده برسه.


6-عبارات مشکل واسه ی خوندن هم توش وجود داره
مثل
داغ ننگم رنجیست


7-و در بعضی قسمت ها هم شعر در استفاده از کلمات قدیم یا کتابی و کلمات محاوره ای تردید داره

مثل : "با نبودت خو کرد" .. نبودت محاوره ی کلمه ی نبودنت هست...

فعلا همینا

پیشنهاد می دم واسه ی ترانه زبانت رو محاوره انتخاب کنی...

موفق باشید.

 

با ادای درود
از توجه شما ممنونم.
باید بگم در بعضی موارد با شما موافقم. هرچند که آهنگساز نیستم و فقط گاهی ساز می زنم، ولی حس می کنم آهنگسازی برای چنین اشعاری واقعاً سخته.

در بارۀ اینکه آیا این عبارات در فارسی کاربرد داره یا نه به ذکر یک مثال از خسرو و شیرین بسنده می کنم:
به نیروی بلند آواز برداشت/ چنان کآن قوم زآوازش خبر داشت
که جان با جان و تن با تن بپیوست/ تن از دوری و جان از داوری رست

در مورد( جانفرسا و پابرجا) با اضافه شدن (س) جناس ایجاد نمیشود و تنها قافیه به هم میخورد.

(نبودَت) یک واژۀ محاوره ای نیست و (ت) به عنوان ضمیر در فارسی معیار هم به شکل گسترده کاربرد داره:
گفتم غم تو دارم/ گفتا غمت سر آید

و در ضمن عشق رو هم میشه فراموش کرد چون زندگی ادامه داره.
بازم از توجه شما ممنون.

 

-در مورد جناس موافقم. جناس نیست ولی قافیه ات به هم نمی خوره(در حالت محاوره)

- مثال جان با جان و تن با تن هم موافق نیستم. به هر حال جان و تن به هم پیوستن نه با هم پیوستن...

- در مورد عشق هم موافق نیستم.. اگه عشق به مفهوم واقعی عشق در نظر گرفته شه هر چقدر هم زندگی بگذره فراموش نمیشه....به هر حال عشق نمادی از نسیان نیست.نمادهای دیگری و بهتری واسه فراموشی وجود داره

- در مورد شعرتون هم موافقم. واقعا سخته واسه آهنگسازی

موفق باشید