دوستت دارم را باور کن

دوستت دارم را باور کن
این سخن گرچه به ظاهر سادست
گرچه از سر زبان, افتادست
گرچه از حادثه ای میگوید
که کنون ارزش آن بر باد است
لیک , من از اوج احساساتم
از نهانخانه قلبم گویم
نیست آن ساده سخن , دوستت دارم e من
که به قصد بازی با دل یک انسانست
دوستت دارم من یک قسم ست پیمان ست
یک نگاه ساده به نگاهم انداز
نیک بنگر
دوستت دارم را میبینی
در نگاه پاکم
باورم کن باور
که به تو محتاجم
گر تو باشی با من
آسمان مال من است
ساز ها آواز ها
همه ی خوبی ها گر تو باشی با من
جملگی مال من است
دوستت دارم را باور کن
نیست این یک سخن ساده فقط
این سخن پیمانیست با تو
تا اخر دنیا با من
دوستت خواهم داشت

 

خستگیم در رفت.

فقط «یک قسم ست پیمان ست»، تو خوندن اذیتم می کنه؛ منظورم اینه که ناچارم بین دو جمله مکث زیادی کنم (شاید مشکل از منه).

در کل زیبا بود، ممنون...

فرزاد فتاحی

 

یک قسمست پیمانست
اینجوری باااید خونده بشه
dostat darame man yek ghasamat , peymanast
اگه با توضیح بالا بازم خوندنش اذیت میکنه حتما ایراد از شعره نه خوندن شما

در کل ممنون از لطف فراوانی که داشتین !