در پی عشق

ترس من از عشق، از روز ازل بی پایه بود
عشق؛ بعد از عاشقی، تنها دروغی ساده بود
عاقبت، بعد از غم هجران و سودای وصال
من که مجنون گشتم و آن بینوا دیوانه بود
دست خالی بازگشتم از دیار عاشقان
دیدم آن یاری که میگشتم پی اش، در خانه بود
سالها در آرزوی جرعه ای از جام وصل
آمدم جبران کنم؛ دلدار هم بیگانه بود...