دروغ های تو

زندونیم تو یه کشتارگاه
من یه مجرمم تو این بازی
یه مجرم که از خونِ تو رگ هاش
روی چشماش اشک میسازی
باید سر بکشم اَرسنیک رو
نیاز دارم به یه مرگِ خاموش
جهانم داره خلاصه میشه
تو رفت و آمد سرهای بی گوش
از این مرگی که تو بهم دادی
باید متشکر باشم انگار
من سره پرتگاه دودل بودم
تو پرتم کردی از انکار
دروغو از چشمات میخونم
تو مجبوری من میدونم
منم باور میکنم همه چی رو
شک نکن که من میتونم
اینقدر این حقیقت بزرگه
که واسه تکذیبش باید بمیرم
میدونم منم که لج کردمُ
از دروغ هات بیرون نمیرم!