ترانه با عنوان کسوف از متکو

شب موهاتُ رو کردی
نگاه ماهُ داری که
حجاب روزُ دزدیدی
زمین تاریکه تاریکه

صف خورشید و ماه و من
یه پرونده ی مختومه
همه هیچ کاره اند اینجا
زمین به سایه محکومه

به تو نزیک تر از خورشید
به تو نزیک تر از ماهم
به گلبرگ لبای تو
که غنچه میشدن با هم

تو سقف و سایه ی قلبم
تو خورشید و دمغ کردی
سَرَک با ماه درگیره
تو ماهُ بی رمق کردی

تو با بختم هم آغوشی
حسادت حرم خورشیده
یه قرص کامل ماه و
یه لیوان خواب نوشیده

زمینم تخت خواب ما
پتوی سایه رو مونه
تنم رو آرزو کن که
مژه ت افتاده رو گونه

عجب آرامشی داره
نماز وحشتم با تو
به وقتی سجده میکردم
کسوف رنگ چشماتو

***​

 

سلام واقعا ترانه قشنگیه شما مطابق با سلیقه شعرا دارین شعر میگین و نه ترانه سرا ها به همین دلیل مورد توجه قرار گرفته درضمن یه مشکل کوچیک میخواستم بگم تو بند اول که و تاریکه رو قافیه قرار دادین که به نظرم ناخوشایند اومد اگه مصرع دوم رو تغیرر بدین به تناسب بهتر میشه میخواستم کمی تخصصی تر نقد کنم اما متاسفانه وقت کمی دارم......... در مصرع سوم بند آخر به جای حر به حرف یه بنویسید در ضمن هیچ وقت یوقتایی رو چسبیده ننویسد کژتابی داره اونوقت همیشه بنویسید یه وقتایی این طوری درسته در کل خیلی قشنگ بود .....اما ضعیف تراز ترانه قبیلتون بود این رو هم بگم

 

هی خواستم بنویسم این بیت ... این بیت ... این بیت .... دیدم همش قشنگه ، نو جالب ، تصویرای بدیع ، توصیفات احساسی
بسیار عالی حال داد اساسی

 

عجب آرامشی داره
نماز وحشتم با تو
به وقتی سجده میکردم
کسوف رنگ چشماتو

***

آفرین خیلی قشنگ بود مخصوصا آخرش..