باران

بغض آسمان در هم شکست​

نمش بر گونه های خشک زمین​

بر تن لخت و عور دنیا​

طراوتی داد​

طراوتی از جنس زندگی​

اشک پر شور مهربانی​

راوی بوی نمناکی دالان قدیمی​

همان دالان​

که شاه راه خانه مادر بزرگ بود​

بوسه ها ​

و عشق بازی پر شهوتش​

لمس تنپوش خشک کویر​

هم آغوشی با مرداب​

آری​

تو همان بارانی​

تو بارانی از نسل وسعت دریاها​

از تبار شور شیدایی​

و حتی طغیانت​

آن نیز زیباست​

در زمان خشمت​

در آن زمان که حق حقت بی پایان​

تازیانه ی رگبار فام اشکت را ​

بر تن سادگی های گل طنین انداز بود​

شر شر جاری تو ​

بر چشمه ساران ناودان​

بر رود خروشان​

مهر زندگی گماشت​