استودیو مانیتورهای اکتیو (Active)، پسیو (Passive) و داستان Crossover

در وب مطلب جالب و مفصلی در این مبحث دیدم، گفتم شر کنم. این خلاصه شده و اصل مطلب هست که نوشتم. شاید برای علاقمندان به این بحث به درد بخور باشه.

همه ی ما کم و بیش با دو گونه ی "اکتیو" و "پسیو" در ساختار استودیو مانیتورها آشنایی داریم. (مانیتورهای اکتیو در داخل کبینت شون امپلیفایر دارند [Built In] و سیگنال وارد شده رو بوسیله ی اون تقویت میکنند. ولی نوع پسیو، بدون امپلیفایر هست که در این حالت، یوزر مجبور به استفاده از امپلیفایر اکسترنال میشه).

تقریباً دو دهه پیش پرودیوسرها و آدیومن های حرفه ای، فقط نوع پسیو استفاده میکردند و معتقد بودند که نوع اکتیو جوابگوی کار حرفه ای نیست. اما الآن ظاهراً داستان برعکس شده و شاید بشه گفت که 80 درصد تولید استودیو مانیتور حرفه ای در جهان، از نوع اکتیو هست.

قبل از اینکه به جزیئیات در تفاوتها و نکات منفی و مثبت این دو نوع بپردازیم، بد نیست با شبکه ی Crossover (کراس اُور) هم آشنا بشیم. Crossover یک بورد الکترونیکی نصب شده در داخل کبینت مانیتورهست که سیگنال ورودی رو به سه Way (انشعابهای سه گانه ی Woofer, Midrange, Tweeter) تقسیم میکنه و هر کدوم رو بطرف درایور مربوط به خودش هدایت میکنه. بر فرض میاد فرکانسهای 20 تا 200 هرتز رو به یک شاخه، 200 تا 2000 هرتز رو به شاخه ی دیگه و 2000 تا 20000 هرتز رو به شاخه بعدی تقسیم میکنه و سیگنالها رو بطرف اسپیکرهای مربوطه میفرسته.
یک نمونه بورد Crossover:



حالا محل قرارگیری این Crossover بر سر راه سیگنال، در این دو گونه ی اکتیو و پسیو متفاوته و عمده تفاوت کیفی هم از همینجا شروع میشه:







(در این دو تصویر، شبکه ی Crossover به رنگ صورتی و امپیفایرها به شکل مثلث سبز رنگ نمایش داده شدند).

همونطور که در تصویر دیده میشه، در نوع پسیو کار تقسیمات شاخه های فرکانسی بوسیله ی Crossover بعد از تقویت سیگنال (Amplification) انجام میشه (بخاطر اینکه تقویت سیگنال بوسیله ی یک امپلیفایر اکسترنال تامین میشه)؛ در حالی که در نوع اکتیو، سیگنال قبل از اینکه تقویت بشه، توسط Crossover به سه بخش فرکانسی تقسیم میشه و بعد به طرف سه امپلیفایر مجزا هدایت میشه. این تقسیم"بعد از تقویت"، موجب پیش اومدن درصد جزئی از اختلالات صوتی داینامیکی و فِیز (Phase) در نوع پسیو میشه که کمپانی های تولید کننده ی نوع پسیو کلاس A، همیشه سعیشون بر اینه که این ضریب تخریب رو به حداقل برسونند. مثلاً کمپانیهایی مثل PMC و B & W مواردی هستند که هنوز هم پسیو در کلاس A تولید میکنند و بدلیل موفقیت نسبی در این تقلیل ضریب تخریب، کماکان مشتری حرفه ای دارن. کمترین درصد ضریب تخریب در پسیوهای حال حاضر مارکت مانیتور پسیو، مدل 800 و 802 از سری Diamond کمپانی B & W هست که طبق اعلام خود کمپانی، به 3 درصد تقلیل پیدا کرده.


پوئن های منفی در نوع پسیو:

1- پیش اومدن دیستورشن نسبی و اختلال Phase در بخش Frequency Separating Filter شبکه ی Crossover (همون موضوعی که در موردش صحبت شد).
2- ایجاد مشکل Damping Factor (گرفته شدن انرژی داینامیکی و ارتعاشی بخشهای امپلیتیود بالای سیگنال) در مرحله ی فیلترینگ فرکانسها.

پوئن های منفی در نوع اکتیو:

1- گران در اومدن قیمت تمام شده ی یونیت، بخاطر وجود امپلی فایرهای Built In
2- داغ شدن فضای داخل کبینت و در نتیجه، بالا رفتن سرعت استهلاک و پیش اومدن مشکل در امپلیفایرها، در طولانی مدت.

با توجه به اینکه برای نوع پسیو از امپلیفایرهای اکسترنال باید استفاده بشه، یوزر براحتی میتونه در انتخاب امپلیفایر خودش آزادی عمل داشته باشه و حتی بعد از گذشت زمان، با تولید امپلیفایر های جدیدتر و پیشرفته تر، اونها رو عوض کنه و آپگریت تر پیش بره؛ که این مورد یک فاکتور مثبت برای پسیوها، و یک نکته ی منفی برای نوع اکتیو محسوب میشه.

امیدوارم با این ادبیات شکسته بسته ی من، خواننده ی این تاپیک بتونه چیزی بگیره! از تمام اساتید این رسته عذر خواهی میکنم اگه نتونسته باشم مطلب رو درست منتقل کنم.

 

من در این موارد اطلاعات مناسبی نداشتم ( لا اقل به زبان فارسی درکش راحت تر بود) یک دنیا ممنون از آقای فرهود.

 

سلام.
این مطلب برای من خیلی خوب و جالب بود.
فقط مشکلی که داشتم نتونستم کپی کنم.
امکانش هست لطف کنید فایل pdf اش رو برای من ایمیل کنید؟