« بختِ بدِ دل...!»

«روزها در پیِ هم می­گذرند
دلِ من همسفرِ "هیچ کس" است
و درونِ دلِ من این روزها
پُرِ دلواپسی و دلتنگی ست
چه کسی می­داند
که درونم تنهاست
که پُر از دلهره­ام
که کسی همسفرِ این دلِ تنهایم نیست
روزها در پیِ هم می­گذرند
و دلی گوشه­ی دنیا تنهاست
پُر از احساس و پُر از عاشقی است
ولی از بختِ بدِ دل تنهاست...»
«ندا»

 

به به
زنده باد

 

تبریک بی پایان آدمو یاد کارای فروغ حتی با رنگ آمیزی ملموس تر میندازه
به اشعار منم سرسکی بکش

 

پُر از احساس و پُر از عاشقی است
ولی از بختِ بدِ دل تنهاست...»
این قسمت شعر اصلا با بقیه شعر جور نیست
در واقع هم وزن نیست
ولی کلا شعر زیبا و تلخیه که از نظر من تلخیش خیلی شیرینه
مرسی


خدایا....
فیلم جوانیه مرا اکران نکن