در دنیایی زندگی میکنیم که همه چیز به سمت «اکسپریمنتال» و تجربی تر شدن میرود. به خصوص هنر، به خصوص هنر موسیقی. بدون شک اگر آرتیست هایی مثل جان کیج نبودند، هنری هم در کار نبود! هنر درجا میزد، با ابعاد دیگر زندگی ما آمیخته نمیشد و این داستان های تکراری. ولی چرا این نوشته نگاشته شد؟
برویم سراغ...