آموزش تنظیم

صحت و سلامتی عبارت است از بهداشت سلامتی، عرضه خدمات صحی برای باشندگان افغانستان می‌باشد. طی سالهای اخیر دولت افغانستان توانسته‌است تأسیسات بهداشتی را الی ولسوالی‌ها بنا نماید. زیاده افغانها توسط آب و غذا مصاب به امراض مختلف می‌گردند. دولتهای وقت تلاش نموده‌اند تا در برابر این امراض مبارزه نمایند. افغانستان کشور کوهی و خشک می‌باشد. درجه حرارت در اکثر محلات افغانستان از منفی ۱۵“ الی ۴۵+ درجه سانتی گراد می‌باشد. درین حرارت می‌تواند باکتریایی خطرناک رشد نماید. یعنی امراض خطرناک و کشنده از قبیل محرقه سرخکان چیچک اسما نیمونیا مالاریا لشمانیا سال دانه سل سیاه سرفه فلج اطفال و کولرا درین حرارت خوب نشو و نمو می‌نماید.
پس از سال ۱۳۶۸ علاوه بر درمانگاه دولتی درمانگاه‌های خصوصی در افغانستان نیز تأسیس گردید کنون در این کشور ۱۸۲ باب درمانگاه خصوصی وجود دارد. از جمله ۸۸ باب در مرکز و ۹۲ آن در ولایات وجود دارد. درین اواخر وزرات صحت عامه افغانستان ۸۷ درمانگاه را به نسبت عدم مراعات معیارهای صحی مسدود نمود که از جمله ۶۱ باب آن در کابل ۱۷ باب در ولایات می‌باشد.
در سالهای اخیر دولت افغانستان تلا ش کرده‌است که زمینه دسترسی به خدمات صحی را توسعه دهد و در حال حاضر بر اساس گزارشهای وزارت صحت عامه افغانستان، بیش از ۱۷۰۰ مراکز کوچک و بزرگ درمانی در سراسر کشور فعال است. حدود ۶۰ درصد مریضان افغانستان در سکتورهای خصوص تداوی می‌شوند و حدود ۱۹ درصد مریضان تداوی خودرا در خارج از افغانستان می‌نمایند. میزبان اصلی مریضان افغانستان کشور هند می‌باشد.طی ۳۳ سال جنگ داخلی به صدها دکتر در جریان وظیفه جان خودرا از دست داده‌است. در طی چند سال اخیر حدود ۲۰ تن از دکتران و کارکنان صحی اختطاف و ۳۸ تن دیگر به قتل رسیده‌اند. وزیر این وزارت دکتر فیروز الدین «فیروز» می‌باشد.

View More On Wikipedia.org