این محصول تقریباً 4 ماه قبل، از کمپانی IK Multimedia رلیز شد. این کمپانی در تولید VSTi های شبیه سازی شده (Modeling) در حجم بسیار کم شهرت داره. کما اینکه VST گیتار بیس Modo Bass فقط با 200 مگ حجم و با کیفیت بسیار واقعی رو از این کمپانی، همه ی موزیسین های ویرچوال بخوبی میشناسن. اما Modo Drum به رغم انتظار، کم حجم نیست. در واقع تقریباً هم حجم سمپل لایبرری های معمولِ ریکورد شده هست، 7 گیگابایت. این حجم مغایر با ادعای سازنده ی این محصول هست که مدعی شبیه سازی با برنامه نویسی این VST هست. ضمناً Modo Drum بعد از نصب، 11 گیگ از هارد رو اشغال میکنه.
من این VST رو با شبیه ترین VST درامز به این محصول، که لایبرری کیت هاش هم سمپل گیری شده هست، مقایسه کردم: XLN Audio Addictive Drums 2. هر دوی این VSTها بعد از نصب 11 گیگ از هارد رو اشغال میکنند.
یوزر اینترفیس و صفحات Modo تقریباً شبیه XLN هست. صفحه ی اول مربوط به انتخاب کیت درامز هست که در Modo دَه (10) انتخاب، و در XLN تعداد 39 انتخاب وجود داره.
در هر دوی این VSTها یوزر میتونه المنت های درامز رو به دلخواه خودش عوض کنه. مثلاً Snare دیفالت رو با یک Snare دیگه عوض کنه. وایضاً کرَش ها و تام ها و . . .
در این تعویض، XLN به مراتب انتخاب بیشتری نسبت به Modo در اختیار یوزر قرار میده. در Modo شما 10 نوع Snare و 3 نوع کرَش میتونید انتخاب کنید. ولی در XLN به تعداد 25 الی 40 Snare، و 90 کرَش در اختیار یوزر قرار داده شده تا انتخاب کنه! و نکته ی جالب این انتخاب ها در اینه که المنت های موجود در XLN همه سمپل گیری شده از برندهای معروف تایید شده ی جهانی هستند. مثل Sabin, Meinl, Zildjian ولی در المنت های انتخابی موجود در Modo اسم برند خاصی دیده نمیشه.
در هر دوی این VSTها پارامترهایی برای تغییر در رنگ و جنس اصوات درام ها و کرَش ها طراحی شده، ولی در هر کدوم به شکل و روش متفاوت.
همچنین افکت هایی مثل ریورب، دیلی، ایکوالازر، کامپرسور، کنسول میکس برای کنترل حجم صدای هر المنت و مواردی از این قبیل (که در XLN مفصّل تر هم هست) در هر دوی این VSTها وجود داره. این قبیل امکانات افکت، معمولاً برای نوازنده های پرفورمنس زنده با این VSTها طراحی شده. وگرنه در پروداکشن کاربردی ندارند. چون در تولید، این افکت ها در مرحله ی پست پروداکشن روی اصوات اِعمال میشه.
یکی از ضعف های کمپانی های تولید کننده ی VSTهای درامز اینه که در بعضی از المنت ها، حتی در وضعیت Dry مقدار کمی ریورب Room اِعمال میکنند. به عبارتی یوزر نمیتونه انعکاس صدای المنت مورد نظر رو بطور کامل حذف کنه. و این چیزیه که در میکس ایجاد محدودیت میکنه. من تک تک المنت های این دو محصول رو چک کردم و خوشبختانه این ضعف رو در هیچکدوم نشنیدم.
صفحه ی آخر هر دوی این VSTها مربوط به لیست لوپ های آماده ی نواخته شده بصورت MIDI هست که یوزر میتونه در پروداکشن از اونها استفاده کنه.
نکته ای که کمپانی IK Multimedia در مورد Modo Drum خیلی تاکید و تبلیغ میکنه، تغییر رنگ صدای درام ها هست که در وسط و حاشیه ی پد ایجاد میشه. و این نکته در استفاده از درام سِت MIDI هست که اهمیت پیدا میکنه (اگر البته درام سِت مورد استفاده مجهز به این سنسور باشه). این قابلیت در XLN Drums نه تنها در ورژن 2، بلکه در ورژن 1 هم وجود داشت و موضوع جدیدی نیست.
من بعنوان نمونه صدا دو کیت مختلف از هرکدوم از این دو محصول رو اجرا و مقایسه کردم. فایل ها رو از این لینک میتونید دانلود کنید و بشنوید. کیتهای متال و جَز رو از هرکدوم انتخاب و بصورت دیفالت استفاده کردم و هیچ تغییری در هیچ پارامتری در هیچ المنتی اِعمال نکردم.
قیمت Modo Drum در فروشگاه های اینترنتی 450 یورو، و XLN Drums هم 700 یورو هست. با توجه به این مقایسه و تفاوت در کیفیت صداها، وجود صرفاً 250 یورو اختلاف قیمت رو من عادلانه نمیبینم! اگر Modo Drum هم مثل Modo Bass با حجم کم شبیه سازی میشد، شاید میتونست 450 یورو عادلانه به نظر برسه. از یک VST درامز که 11 سال صرف تولید اون شده (به ادعای کمپانی IK Multimedia) بمراتب بیشتر از این انتظار میرفت. حتی اگر برای هر کیت یک سال وقت صَرف میشد، الآن در Modo Drum میشد 11 کیت بجای 10 کیت استفاده کرد!
