تاریخچه موسیقی انیمیشن

اولین گامهای قرار دادن صدا روی تصویر

در سال 1928 ، فیلم موزیکال خواننده جاز ، اولین "تصویر متحرک همراه با کلام" بود. استودیوهای انیمیشن خیلی زود از امکاناتی که همگام سازی صدا و تصویر، به ارمغان می آورد، استقبال کردند. در همان سال ، استودیوی والت دیزنی Steamboat Willie را تولید کرد که موسیقی متن هماهنگ با تصویر را به دنیای انیمیشن معرفی کرد. و آنقدر مورد توجه قرار گرفت که اصطلاح "mickey mousing" با قرارگیری صدا روی تصویر بر صفحه ی نمایش، مترادف شد.



چه کسی افکت های صوتی را به خدمت گرفت: برادران وارنر و کمپانی والت دیزنی

در دهه 1920 و 1930 ، تجهیزات ضبط صدا بسیار بزرگ و سنگین بودند به گونه ای که خارج کردن آنها از استودیو میسر نبود. استودیوها که قادر به ضبط جلوه های صوتی در دنیای واقعی نبودند ، مجبور به ابداع شیوه های جدید ایجاد صدا برای محتوای انیمیشن خود شدند. بنابراین ، دو رویکرد متفاوت برای جلوه های صوتی به سرعت توسعه یافت.



در یک رویکرد ، افکت های صوتی توسط نوازنده در طول یک جلسه ضبط میشد که عمدتا با سازهای کوبه ای مانند تمپانی ، سنج ، یا بلوک های چوبی نواخته می شدند. رویکرد دوم شامل استفاده از دستگاه های صوتی پیچیده بود که می توانستند صداهای دنیای خارج را در چهار دیواری استودیو ها بازسازی کنند.



قبل از "سینمای ناطق" ، درامر ها در سالن های سینما استخدام میشدند تا به صورت زنده، فیلم ها را با افکت های صوتی سازهای کوبه ای همراهی کنند. وقتی فیلم های انیمیشن شروع به پخش صدای همزمان کردند ، استودیوها همان موزیسین ها را استخدام کردند تا استعدادهای خود را در داخل استودیو نمایش دهند. آن نوازندگان هم، مجموعه ای از وسایلی را که معمولاً در کارشان استفاده میشد، همراهشان می آوردند مانند: سوت های زبانه دار ، زنبورک (نوعی هارپ کوچک فلزی) ، بوق های شیپوری، بریک درام ها و...



ساخت انیمیشن توسط برادران وارنر: CARL
STALLING & TREGOWETH BROWN

در سال 1930 ، استودیوی برادران وارنر آهنگسازی به نام کارل استالینگ ، و یک ادیتور صدا (با عنوان "ادیتور") به نام ترگوث براون را برای همکاری در مجموعه انیمیشن های Looney Tunes به خدمت گرفت. در سال 1933 ، آنها کار خود را با هم در مجموعه Merrie Melodies ادامه دادند.



کارل استالینگ به واسطه استفاده از ویولن های پیزیکاتو برای حرکات روی پنجه پای شخصیت ها، و یا گلیساندوی ترومپت برای صدای فیل ، نام خود و برادران وارنر را به عنوان پیشگام استفاده از افکت های صوتی بوسیله ارکستر، مطرح کرد.

در همین حال ، ترگوث براون مشغول آزمودن امکان استفاده از آرشیو بزرگ برادران وارنر از فیلم های ضبط شده یا زنده، برای محتوای متحرک بود. او گاها، از صداهایی مانند جیغ ترمز اتومبیل برای توقف ناگهانی یک شخصیت متحرک یا صدای پرواز هواپیمای برای صحنه های بزرگ نمایی تصویر شخصیت ها در صفحه استفاده می کرد. این نوع استفاده از اصوات، بدون در نظر گرفتن ماهیت آن صدا در دنیای واقعی؛ به سرعت تبدیل به ویژگی برجسته انیمیشن های برادران وارنر شد.

علاوه بر این ، با کوچکتر شدن اندازه تجهیزات ضبط ، براون توانست به ضبط اصوات، خارج از استودیو و در دنیای واقعی بپردازد. سپس وی این صداها را به فیلم منتقل کرد و آنها را در آرشیو در حال رشد افکت های صوتی اش، ذخیره کرد که به او اجازه می داد صداهای ضبط شده شخصی خود را بارها و بارها در پروژه های آینده اش استفاده و آنها را ویرایش کند. این روش ویرایش اصوات در انیمیشن کاملاً جدید بود ، اما به سرعت به یکی از بخش ها اصلی فرآیند تولید، تبدیل شد.


استودیو والت دیزنی: جیمی مکدونالد

همچنان که انیمیشن تکامل می یافت و فیلمها به زندگی واقعی شبیه تر میشدند، والت دیزنی؛ جیمی مک دونالد را به خدمت گرفت (در سال 1935) تا شروع به ساخت دستگاه های افکت صوتی شخصی خودش کند. ابزارهایی که می توانست ضبط را در داخل استودیو میسر کند. مک دونالد تا حد زیادی پیشگام ایجاد افکت های صوتی در مقیاس کوچک بود؛ مانند ماشین های ایجاد صدای باد و باران ، اشیاء شیشه ای و صدای قورباغه که به شکل غیرمنتظره ای، صداهای طبیعی را ایجاد و تکرار می کردند. گفته می شود كه مک دونالد، در دوران تصدی خود در دیزنی ، بیش از 28000 افکت صوتی برای 139 فیلم سینمایی و 335 فیلم کوتاه ساخته است.

در سال 1941 ، والت دیزنی اولین استودیویی بود که صداگذاریِ فیلم دامبو را با این روشِ پردازش صدا انجام داد. این کار با استفاده از Sonivox ، صورت گرفت. دو نوع سیلندر که از نظر ظاهری شبیه قوطی های حلبی بودند و در دو طرف گلو قرار میگرفتند. صدای ضبط شده توسط این دستگاه، دارای ماهیت فلزی بود اما کیفیت اجرای بازیگر را نیز حفظ میکرد. معادل امروزی این دستگاه vocoder است.



هانا - باربرا : گرِگ واتسون و پت فولی

در اواخر دهه 1950 ، انیمیشن تلویزیونی بعنوانِ شکل اقتصادی تری از انیمیشن که مبتنی بر گفتگو بود و نه مبتنی بر حرکت، شکوفا شد. بنابراین ، انیمیشن تلویزیونی که پیش از آن، از سبک کمدی های اسلپ استیک مورد علاقه چارلی چاپلین الهام گرفته بود ، فاصله پیدا کرد و بیشتر به سمت سریال های کمدی محبوب استودیویی آن زمان رفت. در خط مقدم این جنبش هانا-باربرا حضور داشت. در دهه 1960 ، مجموعه تلویزیونی The Flintstones کمپانی هانا-باربرا با استفاده از یک افکت صدای خنده شروع به خلق مجدد احساس حضور مخاطب در استودیوی زنده کرد ، که یکی از جنبه های محبوب مجموعه های تلویزیونی کمدی استودیویی آن دوران است.

در طول دهه 1960، گرگ واتسون در کمپانی هانا باربرا، یک آرشیو صوتی کارتونی ایجاد کرد که به موازات آرشیو ترگوث براون در کمپانی برادران وارنر، پیش میرفت. واتسون اصوات تولیدات نمادینی همچون The Jetsons ، The Yogi Bear Show و The Flintstones را، یکی پس از دیگری تولید کرد. پت فولی این کار را برای هانا -باربرا تا دهه 1980 ادامه داد. به دلیل میراث مشترک آنها ، کتابخانه Hanna-Barbera تا امروز تجسم افکت های صوتی کارتونی کلاسیک است.



فن آوری جدید ، صدای بهتر

با ادامه پیشرفت تکنولوژی ، صدا و انیمیشن به طور فزاینده ای واقع گرایانه می شدند. در دهه 1950 ، ضبط اپتیکال جای خود را به ضبط مغناطیسی داد ، و در نتیجه نویز کمتری در هر ترَک صوتی ایجاد میشد. با استفاده از شیوه اپتیکال ، امکان افزودن بیش از هشت ترَک ( به اصطلاح، شیار های صوتی) به یک فیلم وجود نداشت چون نویز به شدت افزایش می یافت. با ضبط مغناطیسی ، این تعداد به 200 ترک رسید. با ظهور DAW های دیجیتال در اوایل دهه 1990 ، تعداد ترک های صوتیِ همزمان، نامحدود شد.

این تغییر تکنولوژیکی زمینه را برای تغییر صدای انیمیشن از کار یک نفر که اصوات را برای فیلم برداری ضبط و ویرایش می کرد به وظیفه ای مختص به تیمی از متخصصان صدا ، همگی با مسئولیت های مختلف هموار کرد.



تیم صدای مدرن

تیم های صدای انیمیشن مدرن از چندین مسئولیت کلیدی تشکیل شده اند: یک ادیتور صدا که وظیفه او نظارت بر کل روند تولید است. ادیتورهای افکت صوتی یا طراحان صدا که افکت های صوتی را برای تصویر ایجاد و سینکرونایز (انطباق همزمان) می کنند. ویرایشگران گفتگو که کار تنظیم و سینکرونایز و کیفیت گفتگوی ضبط شده را انجام میدهند. هنرمندان فولی که صدای قدم ها را ایجاد می کنند و صدای وسایل را ضبط می کنند. و کسانی که همه این عناصر صوتیِ ضبط شده ی مکرر را همراه با موسیقی با هم ترکیب (میکس) می کند.



طراحی صدا در مفهوم کنونی: مخلوطی از روش ها

اگرچه تیم های صوتی مدرن امروزه از افراد مختلفی تشکیل شده اند ، اما از اهمیتِ خلاقیت طراح صدا کاسته نمیشود. بن برت نمونه اصلی این واقعیت است. در سال 2009 ، کار وی در فیلم انیمیشن Wall-E جایزه اسکار بهترین ویرایش صدا را برای او و تیمش به ارمغان آورد. رویکرد او به طراحی صدا عمدتاً به دانش گسترده وی در مورد تلاش های گذشته ترگوث براون و جیمی مک دونالد برمیگردد. متناسب با مفهوم مدرن طراحی صدا ، برت ترکیبی از تکنیک های ضبط سنتی ، صداهای مختصر شده ساخت خود و عناصر دیجیتالی ساخته و دستکاری شده را برای ایجاد صداها برای Wall-E به کار گرفت.



کمکی بزرگ به هنر انیمیشن

در طول سالها ، نقش ادیتور صدا یا طراح انیمیشن بسیار تغییر کرده است. از نوازنده سازهای کوبه ای گرفته تا مهندس مکانیک و متخصص دیجیتال ، همه بر روی یک نکته تمرکز داشته اند: ایجاد چیزی جدید و جالب که ارتباط مخاطب را با اثر بیشتر می کند. خواه این طبیعت، آزمودن صدای پا های پیزیکاتو باشد یا آوازهای یک ربات فراموش شده Wall-E ، طراحان صدا در طول سال ها کمک زیادی به هنر انیمیشن کرده اند.


با تشکر از @Farhood گرامی که زحمت ویرایش مقاله را عهده دار شدند.

منبع: